Μαίρη (Μαρία) Μπαρμπαρούση
Η Μαίρη , η αγαπημένη μου αδελφή, μας άφησε νωρίς χθες βράδυ, γεμίζοντας θλίψη παιδιά, εγγόνια, αδέλφια, καλούς συγγενείς και φίλους.
Ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για την αιωνιότητα μετά από 17 ολόκληρα χρόνια σκληρής δοκιμασίας από την επάρατο νόσο, τον καρκίνο από τον οποίο προσβλήθηκε , εργαζόμενη στο τμήμα των ραδιοϊσοτόπων του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών, Τμήμα που προορίζεται για τη θεραπεία των καρκινοπαθών. Τι τραγική ειρωνεία ....
Η μάχη με τον καρκίνο ήταν δύσκολη και άνιση. Θαύμαζα το κουράγιο , τη δύναμη και τη στωικότητά της , στοιχεία που πήγαζαν από την αγάπη της για τη ζωή, τους δικούς της ανθρώπους και προπαντός για τις τέσσερις εγγονούλες της, που της έδιναν ζωή και ελπίδα.
Αν και από τα δεκαπέντε της άφησε το χωριό για την Αθήνα, ζούσε πάντα με το όνειρο και την ελπίδα να περάσει τα στερνά της χρόνια, στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Περίμενε πως και πως να καταφέρει να μείνει στο σπίτι της, δίπλα από το πατρικό μας και να ατενίζει, όπως συχνά έλεγε, το βελανιδοδάσος, που λάτρευε.
Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει....
Αυτό όμως, Μαίρη που δεν κατάφερες εν ζωή, το καταφέρνεις με τον θάνατό σου, αφού τα παιδιά και τα αδέλφια σου κάνουμε πράξη την τελευταία σου επιθυμία, να ταφείς στον οικογενειακό τάφο, δίπλα από τους τάφους συγγενών , γειτόνων και φίλων.
Για εμένα η Μαίρη ήταν η πολυαγαπημένη μου αδελφή, η καλύτερη φίλη και πολλές φορές η μάνα μου, αν και μας χώριζαν μόλις τέσσερα χρόνια. Μου συμπαραστεκόταν σε κάθε δύσκολη στιγμή, έδειχνε κατανόηση και δεν έπαυε διακριτικά, και όχι πιεστικά, να με συμβουλεύει.
Με εμπιστευόταν απόλυτα και συμμεριζόταν τις ιδέες μου. Ήταν η πρώτη αναγνώστρια και καλόπιστος κριτής των κειμένων μου..... Πονούσε για το χωριό και τους ανθρώπους της περιοχής. Γι αυτό και στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές έβαλε υποψηφιότητα για την ΤΚ Μαχαιράς.
Δεν έτρεφε αυταπάτες, αλλά ήθελε να βάλλει το δικό της λιθαράκι για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων της περιοχής.
Αυτή ήταν η αδελφή μου, που η απουσία της μου αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Θα μείνει, όμως, για πάντα στη σκέψη μου.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μου αδελφή.
Και να μεταφέρεις τους χαιρετισμούς μου, σε όλους εκεί πάνω-πατέρα , μάνα, ξαδέλφια, παππούδες, θείους γείτονες και άλλους- που περιμένουν να σε υποδεχθούν με ανοικτές αγκάλες, γιατί αυτό αξίζεις, αυτό δικαιούσαι.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πίστη σου στην μετά θάνατον ζωή. Ήταν κάτι, που σε έκανε να αντιμετωπίζεις παλικαρίσια τον θάνατο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα , που θα σε σκεπάσει....
Το τελευταίο αντίο θα σου το πούμε την Τετάρτη, στη νεκρώσιμη ακολουθία που θα τελεσθεί στη μία (1 μμ) στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Μαχαιράς.
Ο Αδελφό σου Θωμάς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.