Στο γραφικό χωριό Πετροχώρι, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Αιτωλοακαρνανία, συναντήσαμε δύο πραγματικούς θησαυρούς της ιστορίας, τον παππού Αριστοτέλη, 93 ετών, και τη γιαγιά Φρόσω, 81 ετών. Από τη στιγμή που περάσαμε το κατώφλι του σπιτιού τους, αντιληφθήκαμε την αμεσότητα και τη ζεστασιά που αντανακλούν τα χρόνια που έζησαν και τις ιστορίες που κρύβουν μέσα τους.
Ο κύριος Αριστοτέλης, με τα 93 του χρόνια, ανοίγει την αγκαλιά του στη μνήμη και μας ταξιδεύει πίσω στον πόλεμο του 1940. Με λόγια γεμάτα συγκίνηση, μοιράζεται μαζί μας τη δύσκολη περίοδο όπου η πείνα και η φτώχεια κυριαρχούσε.
Ωστόσο, στην αφήγησή του, φαίνεται να ρίχνει βλέμμα στην επικράτηση της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και της ελπίδας. Μας διηγείται πώς σιγά-σιγά ο κόσμος αρχίζει να ξαναβρίσκει τη ροή της ζωής, με τη γη να γίνεται θεμέλιος λίθος για την επιβίωση. Η καλλιέργεια των χωραφιών, η παραγωγή ψωμιού από καλαμπόκι, αλλά και η ύπαρξη αμπελώνων και ελαιών συνέβαλαν στην ευημερία του χωριού.
Καθώς η συνέντευξη προχωρούσε, μας επισημαίνει τη σημασία της υγιεινής διατροφής στο παρελθόν, χωρίς τη χρήση φυτοφαρμάκων που συχνά πλέον βρίσκονται στα τρόφιμά μας.
Κλείνοντας τη συνέντευξη με μια βαθιά σκέψη, μας υπενθυμίζει ότι η διαγωγή του καθενός αποτελεί το ίχνος που αφήνει σε αυτή τη ζωή. Οι ιστορίες του παρελθόντος μας διδάσκουν όχι μόνο τις δυσκολίες, αλλά και την αξία της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και της ελπίδας. Στον κόσμο του Πετροχωρίου, τα λόγια του παππού Αριστοτέλη και της γιαγιάς Φρόσως είναι σαν ένα τραγούδι ελπίδας που φέρνει μαζί του το μήνυμα πως η ζωή συνεχίζεται με αξιοπρέπεια και αγάπη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.