ΜΠΑΜΠΙΝΗ: Φώτης Μπενέκος-Το μεγάλο παράδειγμα -Μαρτυρίες : Του Αλέξανδρου Κυριαζή

 

Το μεγάλο παράδειγμα 

Λίγο πριν το τέλους Απριλίου του έτους 1943 , όλο το χωριό ήταν σκορπισμένο εις τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος ανάλογα με τις δουλειές του και τα προβλήματα των κτημάτων. Μετά την Μάχη της Τσαπουρνιάς την 5ην Μαΐου 1943 που έδωσαν οι αντάρτες προς το ιταλικό στρατιωτικό τμήμα κατοχής , και το κάψιμο των χωριών την 8ην Μαΐου 1943,άρχισε να κατακάθεται η σκόνη για άλλες ταλαιπωρίες και σιγά σιγά ό κόσμος τράβαγε για τα χωράφια του και τις δουλειές που απαιτούσαν, δηλαδή μια τρίμηνη διαμονή στο ύπαιθρο. Η οικογένειά μου τράβηξε προς το κτήμα των οκτώ στρεμμάτων που είχαμε σπαρμένο καλαμπόκι και εις κάποιο σημείο εις το κέντρο του , μποστάνι, το οποίο δεν ήταν ορατό από έξω επειδή η βλάστηση του καλαμποκιού ανεβαίνει εις το ενάμισυ και μέτρα ύψος. 

 Εκεί κοιμόμουνα με δύο ακόμη μικρότερα αδέλφια σε μια παράμερη «δραγάτα» μόλις δέκα μέτρα απέχουσα από το κοινοτικό πηγάδι που επότιζε ο βουκόλος τα βόδια του και ο βαλμάς τα άλογά τους ολίγο μετά την ανατολή του ηλίου από τη νυκτερινή βοσκή. Εις το πηγάδι αυτό του ποτισμού των ζώων ήτο κατασκευασμένη και προσκολλημένη υδάτινη δεξαμενή- σκάφη την οποίαν πληρούσε ο βουκόλος με νερό από το πηγάδι. Η άντληση του νερού λόγω του βάθους και της μεγάλης ποσότητος είχε κάποια δυσκολία την οποίαν είχαν κατανικήσει οι παλαιότεροι εφαρμόζοντες ένα σύστημα περίπου με αυτό της τραμπάλας των μικρών εις τις παιδικές χαρές με τη διαφορά ότι η οριζόντιος δοκός εστεραιώνετο επί του δένδρινου καθέτου κορμού του «μπιγμένου» εις σταθερό βάθος , εις μέρη μετρημένα με το αντίβαρον από τη μια μεριά και το βάρος του αντλουμένου νερού από την άλλην έτσι ώστε με σχετικώς μικρή δύναμη να αντλείται ένας ντενεκές νερού από μεγάλο βάθος με ελαχίστη δύναμη. Αυτή τη σκηνή είχαμε προ οφαλμών επί πολλές ώρες την ημέρα από το πρωϊ μέχρι και το βράδυ.
Εις τας 23 Ιουλίου 1943 ημέρα Δευτέρα ήλθε ένα τάγμα Γερμανών στο χωριό, και με τον στρατιωτικόν τους τρόπο , ανάγκασαν τους κατοίκους να μη έρχονται καν στο χωριό . Εμάς δε τα παιδιά ούτε σκέψη.. Την 27ηνΙουλίου πριν την ανατολή του ηλίου ακούσθηκε η μεγάλη καμπάνα μας. Ήτο η εορτή του αγίου Παντελεήμονος. Ο Παππούς έκανε γυρίζοντας προς το μέρος της ανατολής το σταυρό του και του είπαμε χρόνια πολλά διά το άλλο εγγόνι του τον Παντελή Σκούμπα. 
΄Εφθασε ο Βουκόλος Φώτης Μπενέκος , πλήρωσε τη δεξαμενή με νερό και έφθαναν τα βόδια διά να ξεδιψάσουν. - Παππού, παππού ; Φώναξε ο μικρότερος αδελφός . Δεν είχαν περάσει πέντε λεπτά αφ’ ότου άρχισαν τα ζώα να έρχονται και να ποτίζονται από τη λεκάνη του πηγαδιού.- Κοίτα τι γίνεται στου «Πατσάλα»; ΄Ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης υψωνόταν ογκωμένο το οποίο και μετακινείτο όπως ακριβώς προχωρούσαν οι Γερμανοί έφιπποι στρατιώτες .
 Τα χάσανε ο βουκόλος και ο παππούς. Δεν είχαν παρέλθει πέντε λεπτά και οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί , ένας λοχίας ένας μάγειρας και ο διερμηνέας ήσαν στο πηγάδι. -
 Ο διερμηνέας ερώτησε αυστηρά : δεν είδατε τον πρόεδρο , δεν ήρθε ακόμη ; Ο βουκόλος Φώτης Μπενέκος περιέφερε τα μάτια του αριστερά από ένα παλιό μύλο και είπε : Να έρχεται από αυτό το δρόμο. Με την άφιξη του προέδρου( δοτός ήτο ) ο Δημήτριος Σταμ. Γιαλής, ο διερμηνέας διάβασε από ένα χαρτί και είπε: Ο στρατιώτης μας θα μπει με το βουκόλο σας διά να διαλέξει πέντε βόδια δια τις ανάγκες του Στρατού μας. Εμπήκε εις την αγέλη και αφού σημάδεψε πέντε βόδια είπε στο βουκόλο να τα βγάλει έξω. 
Ο Μπενέκος τον αγριοκοίταξε και του είπε : Δεν τα δίνω αυτά. Να βρείτε άλλα να πάρετε από νοικοκυραίους που έχουν δύο. Αυτουνών που πήρατε τα βόδια έχουν μόνο από ένα , με τι θα σπείρουν μεθαύριο;
 Αυτομάτως ο διερμηνέας τα μεταβίβασε στο Λοχαγό. Αστραπιαία ο λοχαγός κατεβαίνει από το άλογο και στέκεται περίπου σε στάση προσοχής απέναντι στο δοτό πρόεδρο Δημήτριο Γιαλή. Με όση δύναμη είχε, του κατάφερε ένα δυνατό χαστούκι λέγοντάς του : Όσα υπάρχουν επάνω στη γη και κάτω του ουρανού εις τα βουνά και τη θάλασσα, ανήκουν όλα εις την Σοσιαλιστική Γερμανία του Χίτλερ. Τα ζώα είχαν αρχίσει και έφευγαν από το νερό και δεν μάθαμε αν πήραν τα ίδια ή άλλα. Διότι κάναμε καιρό να τον ξαναδούμε. Δεν ξαναπήραν όμως άλλα. Δεν πέρασε αρκετή ώρα από το επεισόδιο και ενεφανίσθησαν Γερμανοί ιππείς με τα όπλα χιαστί . Από εκείνης της ημέρας τα πηγάδια φυλάσσονταν από ανατολής μέχρι τη δύση του ηλίου από ένοπλους Γερμανούς στρατιώτες. Ο Φώτης Μπενέκος καθ΄όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού δεν εγνώριζαν οι κάτοικοι πως υδροδοτούντο τόσα βόδια. Μερικοί έλεγαν ότι τα έφθανε μέχρι τη λίμνη της Οζηρού ενώ τα μετακινούσε μόνο κατά την νύχτα. Η στάση του αυτή μαζί με την πατριωτική του άρνηση : δεν τα δίνω αυτά ενεποίησε μεγάλη συγκίνηση στους χωριανούς. 
Σαν μικρό παιδί τον θυμάμαι τότε και οι γραμμές αυτές ας είναι ένα μνημόσυνο στην μνήμη του. Επρόκειτο διά έναν ήσυχο και καλοκάγαθο άνθρωπο οικογενειάρχη που αγαπούσε τα ζώα του χωριού παράφορα. 
Από της ενηλικιώσεώς του δεν νομίζω ότι έκανε άλλο επάγγελμα. Μερικά δεν θέλανε να πιούν από την τσιμέντινη σκάφη και τα πότιζε καθώς τα έβλεπα, το κάθε ένα ξεχωριστά στο μεγάλο κουβά.
 Οι αγροζημιές ήσαν ελάχιστες και ποτέ δεν ήλθε στην επιφάνεια κάτι το δυσμενές. Μετριόφρων άνθρωπος κανονικού αναστήματος και διαπλάσεως ολίγον μαυριδρός . 
Είχεν γεννηθεί περί το έτος 1888 και απέθανεν το έτος 1965 εις ηλικίαν 77 ετών . Ήτο έγγαμος και πατέρας πέντε παιδιών. Ο Σημερινός Φώτιος Μπενέκος είναι έγγονός του. 
Διά τη στάση του απέναντι των Γερμανών δεν εισέπραξε ούτε μια τιμητική εύφημο μνεία από τους τόσους κοινοτάρχες που πέρασαν από αυτόν τον τόπον έκτοτε. Κρίμα. Και το γράφω για δεύτερη φορά.
Όσον αφορά τον μάγειρα ο οποίος έκανε τη διαλογή των πέντε βοδιών, ήταν ο αρχιμάγειρας των μαγειρείων λίγο αριστερά από το σημερινό σούπερ Μάρκετ της πλατείας Αγίου Νικολάου. Περιφερόμενα εκεί σαν παιδιά σπουδάζαμε τη βλοσυρότητά του και την απαρέσκεια προς τα παιδιά. 
Όμως η μοίρα τον πλήρωσε και αυτόν με το δικό της τρόπο. Είμεθα μπροστά που ο Γερμανός ταχυδρόμος του ενεχείρισε επιστολή. Τον είδαμε να πέφτει στο έδαφος καθώς διάβαζε το γράμμα. 
Αργότερα μάθαμε , ότι εκείνο το γράμμα τον πληροφορούσε ότι κατά τους βομβαρδισμούς των συμμάχων στη Λειψία όπου η γυναίκα του διατηρούσε ακόμη το κρεοπωλείο τους, είχε καταστραφεί και είχαν σκοτωθεί και η γυναίκα του και το 7άχρονο κοριτσάκι του. Έλέγετο Φράνς Χάϊν Λαντρόκ.

Από το βιβλίο του  .''Εις την σκιά της ομίχλης''

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.

.....................................................................................................................