Πολυσέλιδο αφιέρωμα στη πρόσφατη έκδοση του πολύ γνωστού περιοδικού πολιτιστικού περιεχομένου ''Ελληνικό Πανόραμα'', σε Αστακό και Αρχαία Αλυζία.
Αφιέρωμα του περιοδικού Ελληνικό Πανόραμα σε Αστακό και Αλυζία...
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ: Χωριάτικη λαχανόπιτα από τη γιαγιά Δήμητρα(video)
Συνεχίζουμε κοντά στα χωριά μας κοντά στην παράδοση και την ιστορία τους.
Στη Σαργιάδα Αιτωλοακαρνανίας η 85χρονη γιαγιά Δήμητρα, μας υποδέχεται με χαρά στο όμορφο χωριό της, μας μαγειρεύει με τα χεράκια της μια πεντανόστιμη νηστίσιμη λαχανόπιτα, μας διηγείται με νοσταλγία μύθους και ιστορίες του πολέμου και ταυτόχρονα μας προβληματίζει που_ μας θυμίζει την Ελλάδα που χάθηκε.
Λόγια της γιαγιάς στο βίντεο
"Δεν έφευγε άνθρωπος από το σπίτι μας χωρίς να φάει, και ο πατέρας μου έλεγε αν ξεπέσει κάποιος στο σπίτι ρωτήστε τον αν πεινάει...στο σπίτι πάντα κάτι θα είχαμε για τον ξένο, το μουσαφίρη, τον ταλαίπωρο.
Αυτά γινόταν κάποτε, όταν οι άνθρωποι είχαν περίσσευμα ψυχής κι αγάπης..Γιατί, αν δεν υπάρχει αγάπη και ειρήνη δεν γίνεται τίποτα"
είναι τα τελευταία λόγια της γλυκύτατης γιαγιάς, που και σήμερα αποτελούν ζητούμενο.
video: Greek Village Life
ΑΡΗΣ ΜΠΙΤΣΩΡΗΣ: 21η Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα κατά του Ρατσισμού και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Δύο ποιήματα του Γιάννη Νεγρεπόντη
μελοποιήθηκαν από τον Μάνο Λοΐζο
δίσκος: ¨ΤΑ ΝΕΓΡΙΚΑ¨ 1975
Στον πόλεμο ο Τζο
περνάει καλά
τον έχουν όπα όπα
το νέγρο το λοχία
τον παλικαρά
Και που' χει μαύρη πέτσα
καθένας το ξεχνά
κατώτεροι κι ανώτεροι
τον λεν παλικαρά
το νέγρο το λοχία
το Τζο το φουκαρά.
Στον πόλεμο ο Τζο
περνάει καλά
ώσπου κακιά μια σφαίρα
και το δεξί πιο πέρα
χέρι του πετά.
Και που' χει μαύρη μάνα
κανένας δε νογά
κατώτεροι κι ανώτεροι
τον λεν παλικαρά
του δίνουν και βραβείο
του Τζο του φουκαρά.
Μονόχειρας ο Τζο
ζητάει δουλειά
μα τι δουλειά να κάνει
που το δεξί έχει χάσει
πέρα στο Βιετνάμ
Και που' χει μαύρη πέτσα
θυμήθηκαν ξανά
το νέγρο Τζο τον ήρωα
τον λεν αληταρά
τις πόρτες δεν ανοίγουν
στο Τζο το φουκαρά.
Περισσότερα http://arisbitsoris.blogspot.com/
Επιστολή Φ. Ζαΐμη στον υπουργό Εξωτερικών για αποστολή πλοίου ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία
Σε δράση ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία ζητά να συνδράμει ο Αντιπεριφερειάρχης Επιχειρηματικότητας Έρευνας και Καινοτομίας, Φωκίων Ζαΐμης, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Τουριστικών Γραφείων Δυτικής Ελλάδας,Γιώργο Τελώνη, αποστέλλοντας σχετική επιστολή στον υπουργό Εξωτερικών,Νίκο Δένδια.
Συγκεκριμένα, η επιστολή αναφέρει τα εξής:
«Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Γνωρίζοντας την πολύτιμη εμπειρία που διαθέτετε στο χαρτοφυλάκιο σας αλλά και την ευαισθησία σας σε θέματα παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, θα θέλαμε να συνδράμουμε στο δύσκολο έργο που επιτελείτε στη διάσωση και ασφαλή διαφυγή των Ελλήνων ομογενών από τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και γενικότερα στον άμαχο πληθυσμό.
Η χώρα μας έχει προσφέρει στο παρελθόν παρόμοια ανθρωπιστική και νοσοκομειακή περίθαλψη με μεγάλη επιτυχία. Συγκεκριμένα, τον Ιανουάριο του 2005 αναχώρησε ένα ελληνικό κρουαζιερόπλοιο με προορισμό τη Σρι Λανκα που χτυπήθηκε από το καταστροφικό τσουνάμι, μεταφέροντας τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας και φαρμακευτικών ειδών καθώς και ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Με την επιτυχημένη παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης, το πλοίο παρέμεινε στην περιοχή για 3 μήνες, όπου λειτούργησε ως νοσηλευτική μονάδα.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, θεωρούμε ότι εφόσον υπάρχει συντονισμός από πλευράς σας και αρωγή από τον ιδιωτικό τομέα, θα ήταν μια ακόμη σημαντική βοήθεια στα θύματα αυτού του άδικου πολέμου.
Δηλώνουμε παρόντες και αρωγοί σας με όποιο τρόπο επιθυμείτε για την οργάνωση και αποστολή παρόμοιας εν πλω ανθρωπιστικής βοήθειας, εν παραδείγματι στο λιμάνι της Οδησσού, τόσο ως εκπρόσωποι των φορέων μας όσο και ως φυσικά πρόσωπα.
Πιστεύουμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι φορείς προεξάρχοντάς της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών καθώς και οι τουριστικοί και ναυτιλιακοί πράκτορες θα πρέπει να συνδράμουν το έργο της κυβέρνησης στις δύσκολες αυτές στιγμές του πολέμου στην Ουκρανία».
Κατάθεση ερώτησης στη Βουλή του Γραμματέα του ΜέΡΑ 25 Γιάνη Βαρουφάκη και όλης της κοινοβουλευτικής ομάδας: «Καταστροφή και υποβάθμιση αντί για βιώσιμη ανάπτυξη στις περιοχές ιχθυοκαλλιεργειών»
21/03/2022
Ερώτηση
Προς τους Υπουργούς: Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Ανάπτυξης και Επενδύσεων
Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Θέμα: «Καταστροφή και υποβάθμιση αντί για βιώσιμη ανάπτυξη στις περιοχές ιχθυοκαλλιεργειών».
Τεράστιο περιβαλλοντικό ζήτημα έχει δημιουργηθεί στη Δυτική Αιτωλοακαρνανία με τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας. Από τα μέσα της 10ετίας του 1980 η Ελληνική Πολιτεία, με τις τότε Νομαρχιακές διορισμένες Διοικήσεις της και με παντελή έλλειψη χωροταξικών σχεδίων, με μια τοπική αυτοδιοίκηση στην κυριολεξία θεατή, θα ξεκινήσουν ένα τρελό χορό έκδοσης αδειών λειτουργίας και εγκατάστασης υδατοκαλλιεργειών στη θαλάσσια περιοχή των Εχινάδων Νήσων, στον κόλπο του Αστακού και στην παράκτια ζώνη Αστακού, Μύτικα- Παλαίρου. Σε μια 10ετία από την εγκατάστασή τους, οι υδατοκαλλιέργειες θα έχουν αναπτυχθεί πλήρως από το Βαλτί, τον Κούμαρο, την Γλώσσα, τον κόλπο του Αστακού, τις Εχινάδες και στην παράκτια ζώνη Αστακού Μύτικα, με την παραγωγικότητά τους να φθάνει σε τέτοια επίπεδα που θα αρχίσουν να επεκτείνονται άτυπα και αυθαίρετα.
Μέχρι το 2000, πλήθος αποφάσεων από τη Νομαρχία και επιτροπές Υπουργείων, απαγορεύουν την επέκταση των υδατοκαλλιεργειών, προκρίνοντας τον περιορισμό τους και την ήπια τουριστική ανάπτυξη. Ουσιαστικά όμως και παρά τις συνεχείς περί του αντιθέτου αποφάσεις, οι υδατοκαλλιέργειες δραστηριοποιούνται κάτω από ένα σχεδόν άτυπο, στην ουσία ανύπαρκτο θεσμικό καθεστώς, επιφέροντας μεγάλο πλήγμα ιδιαίτερα στον τομέα του εμπορίου και του τουρισμού της περιοχής.
Στη συνέχεια χωροταξικά σχέδια αγνοήθηκαν επιμελώς από «επενδυτές» και κράτος με αποτέλεσμα την άναρχη επέκταση των υδατοκαλλιεργειών οδηγώντας σε εκτεταμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις υδατοκαλλιέργειες στις ακτές και τις νησίδες της ευρύτερης περιοχής. Ως αποτέλεσμα της συνεχούς υδατοκαλλιέργειας σε κλειστούς κόλπους και ρηχά νερά επί 25-30 χρόνια – κατά παράβαση της νομοθεσίας – η περιοχή θυμίζει νεκρό τοπίο. Αναπόφευκτες συνέπειες είναι η ουσιαστική διάλυση της οποιασδήποτε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας, η υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος, της αλιείας, ακόμα και της γεωργίας, με συνέπεια την γενικότερη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Και τώρα αντί για αποκατάσταση, δρομολογείται αύξηση 171% της ιχθυοκαλλιεργητικής παραγωγής: προγραμματίζεται αύξηση της μισθωμένης έκτασης ιχθυοκαλλιέργειας από 1000 σε 1800 στρέμματα, με παράλληλη δέσμευση 25.000 στρεμμάτων θαλάσσιας έκτασης! Κι όλα αυτά παρά την εξόφθαλμη παραβίαση του νομοθετικού πλαισίου και των περιβαλλοντικών νόμων, παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις φορέων της περιοχής αλλά και του συνόλου των κατοίκων, οι οποίοι ζουν δέσμιοι του καταστροφικού μοντέλου ανάπτυξης που τους επιβάλλεται.
Δεδομένων των παραπάνω ερωτάται ο Υπουργός:
Σύμφωνα με ποιο περιβαλλοντικό και χωροταξικό σχέδιο προωθείται η επέκταση και λειτουργία των υδατοκαλλιεργειών στην περιοχή;
Γιατί μετά από τόσες αποφάσεις τοπικών φορέων που επισημαίνουν παραλείψεις και παρατυπίες στο σχεδιασμό και στις διαδικασίες προχωρά η συγκεκριμένη επέκταση; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται;
Τι σκοπεύετε να πράξετε ώστε οι δραστηριότητες των υδατοκαλλιεργητών να λειτουργούν σύμφωνα με το νόμο και τις επιθυμίες της τοπικής κοινωνίας;
Για ποιο λόγο δεν τηρούνται τα περιβαλλοντικά και χωροταξικά κριτήρια λειτουργίας των υδατοκαλλιεργειών στην περιοχή;
Γιατί δεν δόθηκε σε διαβούλευση με φορείς και πολίτες ο Εθνικός Σχεδιασμός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης;
Ποιος και με ποιον τρόπο αποφασίζει για τη διαχείριση των ιχθυοκαλλιεργητικών περιοχών στην Ελλάδα;
Ποιο είναι το αναπτυξιακό σας υπόδειγμα για την περιοχή της Δυτικής Αιτωλοακαρνανίας;
Οι ερωτώντες Βουλευτές
Γιάνης Βαρουφάκης
Μαρία Απατζίδη
Κρίτων Αρσένης
Κλέων Γρηγοριάδης
Γιώργος Λογιάδης
Φωτεινή Μπακαδήμα
Σοφία Σακοράφα
ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ: Γράφει ο Χρυσόστομος Πατούλας
Ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, διαπιστώνει καθημερινά μια βαριά πνευματική νοσηρότητα μέσα στην οποία διαφεντεύει η απληστία και το αλόγιστο του υλιστή ανθρώπου. Τα πάντα, δυστυχώς, μεταφράζονται σε ύλη, αφού ο άνθρωπος κυλάει άσοφα στην, καθημερινότητα και την ξεχασιά μιας οποιασδήποτε ιδεολογίας της αληθινής ζωής.
Μετρημένες οι ανθρώπινες αξίες που ζουν και δρουν μέσα σε συγκροτημένο ιδεολογικό πλαίσιο, μετρημένες, που κλώθουν με καρδιά και νου τον ορθό δρόμο πλεύσεως τους προς τον ιδανικό προγραμματισμό. Ελάχιστοι εκείνοι που έταξαν σκοπό, ιδανικό, να φτάσουν στο παραδεκτό τέρμα, αφού μέσα τους έκαιγε ο πόθος μιας κάποιας ιδεολογίας. Επομένως, τα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, πικρή διαπίστωση γι’ αυτούς που θέλουν να κρατάνε σημαία την τιμητική προσωνυμία να λέγονται άνθρωποι.
Πολλοί είναι εκείνοι που στερούνται μιας οποιασδήποτε ιδεολογίας, όπως πολλοί ειν’ εκείνοι που έχουν μια ακαθόριστη και απρογραμμάτιστη ιδεολογία την οποία και ακολουθούν ανυποψίαστα και εδώ τίθεται το τυχόν ερώτημα που θα μπορούσε να προβάλλει κάποιος:
Μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει στο τελειωτικό σημείο διάκρισης χωρίς να στεφανώσει μια κάποια ή κάποιες ιδεολογίες;
- Δεν το νομίζω, γιατί ο άνθρωπος εκτός από ύλη είναι ιδέα, «πνεύμα».
Και τι είναι ιδεολογία;
- Είναι η κάθε συγκεκριμένη πνευματική μορφή, που δεν επιδέχεται καμμιά σύγχυση, είναι ο κάθε πνευματικός προσανατολισμός που δεν επιδέχεται καμμιά παρανόηση.
Γενικότερα: Είναι το σύνολο των πολιτικών ή κοινωνικών πεποιθήσεων κάτω από την θεωρητική ή την πρακτική τους σημασία. Και η διαρκής απασχόληση του ανθρώπου για να λύσει τα οικονομικά του προβλήματα; Κι αυτό είναι ιδεολογία… μόνο που μετράει ελάχιστα.
Ο Π. Δημητρακόπουλος είπε: «Δεν υπάρχει καμμιά πράξη την οποία να μην περιβάλλει, κατά συνθήκη, ένα ιδεώδες ούτε το έγκλημα εξαιρείται».
Όμως… «το ανθρώπινο πνεύμα έχει μια κορυφή και η κορυφή αυτή είναι το ιδεώδες. Εκεί ο Θεός κατέρχεται ο δε άνθρωπος ανεβαίνει». Είναι τα σοφά λόγια ενός οδοιπόρου της ζωής, του Βίκτωρος Ουγκώ. Και έχει δίκιο! Ο ιδεολόγος βρίσκεται, πάντα, κοντά στα αληθινά και τα μεγάλα και αλλοίμονο αν ξεφύγει από τα πλαίσια που τον χαρακτηρίζουν σαν κορωνίδα της δημιουργίας. Τότε η ιδεολογία του για την ζωή θα είναι ψεύτικο κόσμημα.
Πρέπει λοιπόν ο κάθε άνθρωπος, να βάλλει πάνω απ’ όλα τον πνευματικό του προσανατολισμό, να δώσει το χέρι στον συνάνθρωπο, να ξεριζώσει από μέσα του την μικροπρέπεια, να πάρει όλο το βάρος της ευθύνης πάνω του. Τίποτε δεν φταίει στη ζωή περισσότερο από όσο φταίει αυτός, γιατί η ζωή μας είναι ό,τι την κάνουμε εμείς. Είμαστε οι ίδιοι δημιουργοί της τύχης μας!
Δεν φταίει η οικογένεια, το παιδί, η κοινωνία, το κράτος… Φταίει ο ΙΔΙΟΣ ο άνθρωπος γιατί έπαψε να είναι άνθρωπος…, γιατί απαγόρευσε στη ζωή του να ζει με ιδανικά!..
Διαδρομές: Γράφει ο Κομπλίτσης Αποστόλης
Γάμος αλά… όπως παλιά. Μια διαδρομή από τα παλιά έως το σήμερα με τη βοήθεια από παλιές γραφές που τις περισσότερες φορές είναι εκείνο που μας κάνει να γνωρίζουμε από που προερχόμαστε, πως ζούσαν και διαβίωναν οι προηγούμενες γενιές. Ουσιαστικά είναι η ύπαρξη και η ιστορία μας. Εύκολα σε άλλες παλιές εποχές ένας άνθρωπος θα μπορούσε να περιγράψει τι είναι γάμος και ποιες διαδικασίες χρειάζονται να γίνουν από τις δύο οικογένειες ώστε να ευτυχίσουν τα παιδιά, και ο γάμος να είναι καλορίζικος, όπως συνηθίζουμε να λέμε ακόμη και σήμερα!! Λίγα λόγια από τις παλιές γραφές για τις διαδικασίες ενός γάμου και τα έθιμα που τηρούνται με ευλάβεια και χωρίς να προσβάλλουν πρόσωπα αλλά και τις αξίες της τότε κοινωνίας. Θα μπορούσα να αναφερθώ εκτενέστερα σε όλη τη διαδικασία αλλά θα παραμείνω σε δύο απλές εκδοχές. Η μία αφορά τη γνωριμία στο Μειντάνι ή στο πανηγύρι από μακρυά και στη συνέχεια τον λόγο τον είχε κάποιος πιο μεγάλος σε ηλικία, ο οποίος έπαιρνε πρωτοβουλία για την ένωση! Η άλλη αφορά τον κανονικό προξενητή, ο οποίος έπαιρνε και το ριγάλο του (προσυμφωνημένη αμοιβή) και έκανε το συνοικέσιο, το οποίο είχε δύο σκέλη: το πρώτο ήταν να γνωριστεί το ζευγάρι και οι γονείς, σε κάποιο σπίτι, να ανταλλάξουν κάποια βλέμματα, και ήταν αρκετό να κλείσει η συμφωνία! Το δεύτερο σκέλος, όχι πολύ ασυνήθιστο, ήταν να γνωρίζεται ο γαμπρός και η νύφη στα σκαλιά της εκκλησίας!! Ανάγκες μιας άλλης εποχής. Σήμερα η κοινωνία μας έχει προχωρήσει. Οι ανάγκες και τα θέλω των ανθρώπων καθορίζονται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όπου στο βωμό του κέρδους δεν διστάζουν να ξεριζώσουν ήθη και έθιμα. Δεν διστάζουν να βιομηχανοποιήσουν και το γάμο. Σε μεγάλο βαθμό το έχουν καταφέρει και μάλιστα με τον πιο επιστημονικό τρόπο (marketing). Προσπαθούν και βάζουν στο μυαλό των ανθρώπων «αμάσητη» τροφή, με αποτέλεσμα να υστερούν από την πλειοψηφία την κριτική σκέψη, προκαλώντας άγχος και σύγχυση. Ειδικά στους νέους ανθρώπους όπου η επικοινωνία και η ανθρώπινη επαφή τους γίνεται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και κατά τη γνώμη μου αδυνατούν να καταλάβουν πως με την απραξία και την ανοχή τους βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ψεύτικες αξίες, στηριζόμενες σε εφήμερα αναλώσιμα υλικά (επικοινωνία, εργασία, επιστήμη, διατροφή, αισθήματα και άλλα πολλά ενεργοποιούνται ή σβήνουν με ένα κλίκ!!). εδώ και αρκετά χρόνια ο γάμος, ως θεσμός της κοινωνίας μας, θα τολμήσω να πω πως έχει ξεφτίσει ενώ τα έθιμα του τείνουν να εκλείψουν. Άλλωστε τα επίσημα στοιχεία που κατά καιρούς βγαίνουν στη δημοσιότητα αφορούν τα πολλά διαζύγια λόγω ενδοοικογενειακής βίας που ολοένα και πληθαίνει και δεν αφήνουν περιθώρια για υγιή συμβίωση. Και δεν είναι μόνο αυτά καθώς υπάρχουν και άλλοι εξωγενείς παράγοντες, όπως η ανέχεια, ο εγωισμός, ο υπερκαταναλωτισμός που παρατηρείται ως προτεραιότητα σε πολλά ζευγάρια καθώς τους το επιβάλλουν τα ΜΜΕ και άλλες φορές το κοινωνικό τους περιβάλλον. Τελειώνοντας τις σκέψεις μου ως μία καταγραφή κοινωνιολογικής συμπεριφοράς και αξιών, θέλω να παραθέσω το παρακάτω ιστορικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Φωνή των Μπαμπινιωτών» για το χωριό μας, Αύγουστος 1981:
ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΟ
Εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τον ευλογήσαντα τον γάμον εν Κανά της Γαλιλαίας
Δηλοποιείται
Εγώ, ο Μήτσος Κατσουράκης από την Πόρτα Μπαμπίνης, και η γυναίκα μου Κωνστάντω, αποφασίσαμε να παντρέψουμε την ανύπαντρη θυγατέρα μας, Δήμητρα, με τον Βασίλη Σταμουλάκη, με την συγκατάθεση όλων των συγγενών.
Ο Βασίλης Σταμουλάκης δέχτηκε και αφού, κατά τον νόμον, ρωτήσαμε και τον Βασίλη και τη Δήμητρα και έδωσαν τη συγκατάθεσιν των ευχαρίστως δίδομε δια την Δήμητρα ως προίκα τα παραπάνω κινητά και ακίνητα, να ζήσουν και να χαρούν με την ευχή μας να αποκτήσουν όλα τα αγαθά και τεκνοποιίαν.
Τους δίνουμε όλα τα πατρικά μας, ακίνητα, σπίτι, αμπέλι, χωράφι. Έχουμε δε συμφωνία στους δύο χρόνους, έως ότου γνωρίσουμε τον χαρακτήρα του, δεν έχει το ελεύθερο να πωλήσει, χωρίς τη γνώμη όλων μας, και με τους δύο χρόνους έχει το δικαίωμα να εξουσιάζει όλη την προίκα που του δίνουμε.
Του δίνουμε λοιπόν ένα χωράφι στην άκρη στο χωριό με τα γνωστά του όρια.
Ένα αμπέλι δίπλα στο χωράφι.
Ένα σπίτι δίπατο με τέσσερα δωμάτια και στέρνα μέσα στο μαχαλά του χωριού. Τέσσερα στρώματα με μαλλί.
Τέσσερα παπλώματα, τα δύο με μαλλί και τα δύο με πούπουλο.
Τρεις βελέτζες φλουκωτές.
Ένα δαχτυλίδι χρυσό με βούλα.
Μία φλοκάτα με χρυσά κεντήματα.
Δύο φουστανέλες, έξι συγκούνια.
Ένα ντουλαμά με ατλάλι.
Δέκα πέντε ζευγάρια τσουράπια, πέντε πουκάμισα χομαγιά, πέντε πουκάμισα μερινό. Ένα ζευγάρι θυλήκια ασημένια για τα τσαπράζια.
Μία ζώνη ασημένια φαρδιά.
Δύο ζευγάρια τσαρούχια τελατίνι.
Τέσσερα προσκέφαλα βαμβακερά.
Δύο κασσέλες.
Όλα αυτά τα δίνουμε ως προίκα στην κόρη μας Δήμητρα να τα εξουσιάζει για δικά της κτήματα και να τα χαίρεται με την ευχή μας.
Δια ασφάλειαν ζωής και θανάτου εκάμαμε δύο όμοια προικοσύμφωνα και μπήκαν οι υπογραφές του Ιερέως Πάπα-Κώστα και των αξιόπιστων μαρτύρων Σαράντη Λιοπύρι και Γώγου Παπαδημήτρη.
Τη 3 Σεπτεμβρίου 1551 εν Πόρτα Μπαμπίνης,
Ο εκ Τρύφου Ιερεύς Παπακυριάκος
Κομπλίτσης Απόστολος
Ο Ακαρνάνας