Ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, διαπιστώνει καθημερινά μια βαριά πνευματική νοσηρότητα μέσα στην οποία διαφεντεύει η απληστία και το αλόγιστο του υλιστή ανθρώπου. Τα πάντα, δυστυχώς, μεταφράζονται σε ύλη, αφού ο άνθρωπος κυλάει άσοφα στην, καθημερινότητα και την ξεχασιά μιας οποιασδήποτε ιδεολογίας της αληθινής ζωής.
Μετρημένες οι ανθρώπινες αξίες που ζουν και δρουν μέσα σε συγκροτημένο ιδεολογικό πλαίσιο, μετρημένες, που κλώθουν με καρδιά και νου τον ορθό δρόμο πλεύσεως τους προς τον ιδανικό προγραμματισμό. Ελάχιστοι εκείνοι που έταξαν σκοπό, ιδανικό, να φτάσουν στο παραδεκτό τέρμα, αφού μέσα τους έκαιγε ο πόθος μιας κάποιας ιδεολογίας. Επομένως, τα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, πικρή διαπίστωση γι’ αυτούς που θέλουν να κρατάνε σημαία την τιμητική προσωνυμία να λέγονται άνθρωποι.
Πολλοί είναι εκείνοι που στερούνται μιας οποιασδήποτε ιδεολογίας, όπως πολλοί ειν’ εκείνοι που έχουν μια ακαθόριστη και απρογραμμάτιστη ιδεολογία την οποία και ακολουθούν ανυποψίαστα και εδώ τίθεται το τυχόν ερώτημα που θα μπορούσε να προβάλλει κάποιος:
Μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει στο τελειωτικό σημείο διάκρισης χωρίς να στεφανώσει μια κάποια ή κάποιες ιδεολογίες;
- Δεν το νομίζω, γιατί ο άνθρωπος εκτός από ύλη είναι ιδέα, «πνεύμα».
Και τι είναι ιδεολογία;
- Είναι η κάθε συγκεκριμένη πνευματική μορφή, που δεν επιδέχεται καμμιά σύγχυση, είναι ο κάθε πνευματικός προσανατολισμός που δεν επιδέχεται καμμιά παρανόηση.
Γενικότερα: Είναι το σύνολο των πολιτικών ή κοινωνικών πεποιθήσεων κάτω από την θεωρητική ή την πρακτική τους σημασία. Και η διαρκής απασχόληση του ανθρώπου για να λύσει τα οικονομικά του προβλήματα; Κι αυτό είναι ιδεολογία… μόνο που μετράει ελάχιστα.
Ο Π. Δημητρακόπουλος είπε: «Δεν υπάρχει καμμιά πράξη την οποία να μην περιβάλλει, κατά συνθήκη, ένα ιδεώδες ούτε το έγκλημα εξαιρείται».
Όμως… «το ανθρώπινο πνεύμα έχει μια κορυφή και η κορυφή αυτή είναι το ιδεώδες. Εκεί ο Θεός κατέρχεται ο δε άνθρωπος ανεβαίνει». Είναι τα σοφά λόγια ενός οδοιπόρου της ζωής, του Βίκτωρος Ουγκώ. Και έχει δίκιο! Ο ιδεολόγος βρίσκεται, πάντα, κοντά στα αληθινά και τα μεγάλα και αλλοίμονο αν ξεφύγει από τα πλαίσια που τον χαρακτηρίζουν σαν κορωνίδα της δημιουργίας. Τότε η ιδεολογία του για την ζωή θα είναι ψεύτικο κόσμημα.
Πρέπει λοιπόν ο κάθε άνθρωπος, να βάλλει πάνω απ’ όλα τον πνευματικό του προσανατολισμό, να δώσει το χέρι στον συνάνθρωπο, να ξεριζώσει από μέσα του την μικροπρέπεια, να πάρει όλο το βάρος της ευθύνης πάνω του. Τίποτε δεν φταίει στη ζωή περισσότερο από όσο φταίει αυτός, γιατί η ζωή μας είναι ό,τι την κάνουμε εμείς. Είμαστε οι ίδιοι δημιουργοί της τύχης μας!
Δεν φταίει η οικογένεια, το παιδί, η κοινωνία, το κράτος… Φταίει ο ΙΔΙΟΣ ο άνθρωπος γιατί έπαψε να είναι άνθρωπος…, γιατί απαγόρευσε στη ζωή του να ζει με ιδανικά!..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.