ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ (Συνέχεια…)
Μη με ρωτάς πουθ’ έρχομαι μη με ρωτάς που τρέχω.
Πατρίδα εγώ δεν έχω, παρά του βάτου τ’ άγριο τ’ αγκαθωτό κλαρί.
Ο λόγκος το παλάτι μου που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΕΤΣΙ με δέρνει τ’ άνεμο βρέχω σαν φτωχό πουλί !!!!
Πρίν από λίγες μέρες, είχα αναρτήσει άρθρο μου για την ΠΟΑΥ και τις επερχόμενες Δημοτικές εκλογές, με αποσπάσματα ποιημάτων του γνωστού ποιητή. Αρκετά ήταν τα μηνύματα από φίλους και πατριώτες που πήρα στο προσωπικό μου μέσω επικοινωνίας και όπως μου έγραφαν τους συγκίνησα πολύ. Γιατί πέραν των υπαρκτών ζητημάτων που κατέγραψα, τους θύμισα, όπως μου έγραψε ένας καλός φίλος, χρόνια παλιά τότε που οι άνθρωποι διάβαζαν βιβλία και αντλούσαν πραγματική πνευματική τροφή (Σήμερα έγραφε είναι όλα «κλισέ» μασημένης τροφής). Ένας άλλος, μου έγραψε ότι πράγματι, ταίριαζε ΓΑΝΤΙ σε ότι αναφέρθηκα, παρά τα λίγα τυπογραφικά λάθη όπως μου επεσήμανε. Δίκιο είχε !!! Κ’ έτσι όπως διάβαζα τα μηνύματα, μου ήρθε στη σκέψη το χωριό και ο τόπος που μεγάλωσα, που περπάτησα, έτρεξα, πείνασα, δούλεψα, αντρώθηκα, έζησα. Ξαφνικά, ένιωσα μοναξιά και ξερίζωμα της ψυχής μου όταν σκέφτηκα τα ξεριζωμένα κλαριά και δέντρα σ’ ένα πολύ μεγάλο μέρος της περιοχής μας και στη θέση τους καθρέφτες που όλοι γνωρίζετε……
Έτσι, θέλησα να αναφερθώ και σ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα σκεφτόμενος, ότι ίσως ξανακάνω χαρούμενους τους φίλους μου ή μήπως τους στεναχωρήσω, αναρωτήθηκα ; Το δίλημμα δυστυχώς παραμένει υπαρκτό απ’ τη μεριά μου. ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ!!
Παρότι κάποια διαδικτυακά ΜΠΛΟΚ της περιοχής, δείχνουν κατά καιρούς, την εμπάθειά τους για τα γραπτά μου και μεροληπτούν εις βάρος μου, εγώ συνεχίζω με όσους έχουν συνείδηση της ελεύθερης γνώμης και της Δημοκρατίας. Με λίγα λόγια, δικά μου και κάποια αποσπάσματα ποιημάτων που έχουν σχέση με την κατάντια του τόπου μας από τα μεγάλα συμφέροντα αλλά και τη δική μας αμαρτωλή – ατομική συνείδηση……
Πράσινη ανάπτυξη – πράσινα άλογα
Μεταμορφωμένα σε Πανελ και Έλικες
Γέμισαν τις πλαγιές και τα διάσελα!!!
ΡΕΥΜΑ ;
Πανάκριβο για τα νοικοκυριά καθώς ανεβοκατεβαίνει η τιμή του στο χρηματιστήριο του ανταγωνισμού των εταιριών εκμετάλλευσης.
‘Ξεριζωμένο Δέντρο’
Δέντρο πως κείτεσαι νεκρό στην άμμο του γιαλού μου ;
Ποιο χέρι σε ξερίζωσε, ποια δύναμη σε πήρε από τη ράχη του βουνού και σ’ έριξε στο κύμα ; Εσένα τα γεράματα δε σ’ είχαν σαρακώσει στα ατάραχα κλωνάρια σου. Εκατοντάδες χρόνια έστεκαν χωρίς να τα λυγίσουν.
Στη σιδερένια φλούδα σου τ’ αγριοδάμαλο τα κέρατα ετροχούσε.
Πες μου πως κείτεσαι νεκρό ρουπάκι στο γιαλό μου ;
Εσένα εγώ και εκοίταζα απ’ την βουβή την πέτρα.
Άκουσα τότε μια φωνή σα να βγαίνει απ’ τον Άδη.
Πέρνα ποτάμι μέριασε σύρε να σκιάξεις άλλους!!!
Κομπλίτσης Αποστόλης
9/12/22
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.