Το καμάρι της νοικοκυράς και το στολίδι του κάθε νοικοκυριού, ήταν ο Γοίκος/γίκος ή γιούκος.
Σ’ αυτόν πρωτοέπεφταν οι ματιές των προξενητάδων που έμπαιναν στο σπίτι για να διαλέξουν το κορίτσι, αλλά τραβούσε και τα αδιάκριτα βλέμματα των γειτόνων, για να χαρακτηρίσουν την νοικοκυρά του σπιτιού.
Ο γίκος σήμαινε νοικοκυριό, σήμαινε γυναίκα, με τάξη και καθαριότητα.
Προ του γάμου η νύφη άνοιγε το σπίτι να δείξει στους ενδιαφερόμενους το γίκο, τα προικιά της.
Ο γίκος περιλάμβανε μαντανίες, κιλίμια, καραμελωτές, φλοκάτες, μπάντες για τους τοίχους, τσιόλια, κάπες κι άλλα χοντρόρουχα καθώς και λίγα αγοραστά σκεπάσματα, όπως κουβέρτες και σεντόνια τακτοποιημένα και διπλωμένα με τάξη πάνω σε μια σταθερή βάση, σε περίοπτη θέση στο κάθε σπιτικό!
Από το 1960 και μετά, λόγω της αστικοποίησης και του εμπορίου, καταργήθηκε σταδιακά η αρχέγονη υφαντική τέχνη του αργαλειού και κατά συνέπεια και ο γίκος.
Στο χωριό Καλύβια Αιτωλοακαρνανίας, οι γυναίκες του χωριού αναβιώνουν το έθιμο και στολίζουν όπως παλιά το γίκο τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.