ΚΝΕ_Μαθητικό Φεστιβάλ στο Αγρίνιο

 








Τομεακή Οργάνωση

Αιτωλοακαρνανίας

Ι. Σταΐκου 2 ,30100  ΑΓΡΙΝΙΟ,

τηλ. :2641057875, Fax :2641026654,

e-mail : kke_ne_aitnias@yahoo.gr





 

 

Δελτίο Τύπου

Το Σάββατο 19 Ιούνη, το Μαθητικό Φεστιβάλ της ΚΝΕ έκανε στάση στο Αγρίνιο. Μαθητές και μικροί φίλοι της ΚΝΕ, είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν, να διασκεδάσουν, να κάνουν graffiti, να περάσουν καλά, και να δώσουν «το δικό τους τρόπο στην οργή»!

Με πανό που έβαλαν στο χώρο μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, έστειλαν την αλληλεγγύη τους στο λαό της Παλαιστίνης, για να τερματιστεί η Ισραηλινή σφαγή και κατοχή.

Όλοι έδωσαν νέο ραντεβού στην καλοκαιρινή δραστηριότητα της ΚΝΕ με πρώτη στάση το θερινό σινεμά στο Αγρίνιο, καθώς και τη συμμετοχή στο 30ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο στις 9, 10 και 11 Ιούλη, στο Άλσος Τσαμάκια στη Μυτιλήνη, της Λέσβου.


Την 3η θέση κατέκτησε Δημήτρης Μπακοχρήστος .Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Fazza του Ντουμπάι

 


Την 3η θέση κάνοντας 160kg στο Παγκόσμιο Κύπελλο Fazza του Ντουμπάι κατέκτησε ο συμπατριώτης μας Δημήτρης Μπακοχρήστος .

Ο ίδιος αναφέρει σχετικά στην προσωπική του ιστοσελίδα f/b



Μπαμπίνη ΙΝ: Συγχαρητήρια Δημήτρη πάντα επιτυχίες 

ΦΑΚΕΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-Του Άρη Μπιτσώρη

 


Φακή μού δώσαν συγγενείς και γείτονες και φίλοι

πήρα κι από παραγωγούς που είχα παραγγείλει.


Είναι αφ' ενός βιολογική, νόστιμη αφετέρου

ευλογημένο όσπριο στη γη του Ξηρομέρου.


Χυλώνει, βράζει γρήγορα -διατροφική αξία-

αφροδισιακό προϊόν που δίνει ευεξία.


Της Χρυσοβίτσας η φακή είχε αποσπάσει νίκη·

μετάλλιο στην έκθεση πήρε στη Σαλονίκη.


Κι εμείς για παρακατιανή την είχαμε ως τώρα

ενώ είναι απ' τις καλύτερες φακές σ' αυτή τη χώρα.


Όπου κι αν σπείρεις, Μαχαλά, Κατούνα, Κωνωπίνα

σ' όποιο χωριό, είναι άριστη· άρωμα, γεύση φίνα.


Αλλού που 'χουν ποιότητα κατώτερη της πρώτης

γράφουν στο περιτίλυγμα ¨φακή Α' ποιότης¨.


Γι' αυτό και θέλει στήριξη το όσπριο της γής μας

και ενεργητικότεροι να 'ναι οι παραγωγοί μας.


Δυναμικά στης αγοράς να μπουν το περιβάλλον

επώνυμα κι όχι ως φασόν στις ετικέτες άλλων.


Υ.Γ.

Το ίδιο ισχύει βέβαια και γι' άλλα προϊόντα

που αντί να είναι στην αιχμή τα έχουμε από σπόντα.


Μόνο το κρέας σχετική φήμη έχει αποκτήσει

το λάδι έχει προοπτική κι αυτό να προχωρήσει.


Μα το κρασί ¨δεν παίζεται¨ και θεϊκό το μέλι

που γεύτηκαν κι αμάρτησαν του Ουρανού οι Αγγέλοι.


http://arisbitsoris.blogspot.com/

Ευχές της Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου "Χριστόδουλος Παμπλέκης" για τη «Γιορτή του Πατέρα» ή «Ημέρα του Πατέρα»

 


Είναι η Γιορτή μιας σχέσης: Mπαμπά-παιδιού...αφορά την πατρότητα γενικά και την συνεισφορά των μπαμπάδων στο κοινωνικό σύνολο.

 «Η Γιορτή του Πατέρα», έχει ως στόχο να δείξει ότι ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με αυτόν της μητέρας, δεδομένου ότι πολύ συχνά στην κοινωνία μας οι μπαμπάδες περνούν σε δεύτερη μοίρα.


Η αγάπη του πατέρα διαφέρει από αυτήν της μητέρας «ποιοτικά». Δηλαδή, οι πατεράδες «αγαπούν πιο επικίνδυνα». Ο πατέρας δημιουργεί με το παιδί του μια σχέση τελείως διαφορετική από την αντίστοιχη με τη μητέρα. Η επικοινωνία και διάδραση των μπαμπάδων με τα παιδιά τους είναι ιδιαίτερη και μοναδική. Παίζουν διαφορετικά, ακουμπάνε τα παιδιά τους διαφορετικά (πιο έντονα, πιο «απόλυτα και σίγουρα», γαργαλούν περισσότερο, «παλεύουν» με τα παιδιά, τα πετούν στον αέρα (την στιγμή που οι μαμάδες φωνάζουν «όχι τόσο ψηλά!»). Η σωματική αυτή επικοινωνία με ένα μαγικό τρόπο μπορεί να «ξεκλειδώσει» οποιαδήποτε ψυχοκινητική συστολή και να συνδέσει το σώμα με το μυαλό, τη ψυχή με το σώμα.

Οι μπαμπάδες χτίζουν εμπιστοσύνη με τα παιδιά τους. Είναι αυτοί που συνήθως προτρέπουν τα παιδιά τους να «παίξουν» με τα όρια τους, να σκαρφαλώσουν ένα επικίνδυνο τοίχο, να πηδήξουν ψηλά, όλο και πιο ψηλά, να τρέξουν και να χοροπηδήσουν και έστω για μια στιγμή να νιώσουν ελεύθερα από κάθε μορφή φόβου και συστολής.

Την ημέρα αυτή μας δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας χωρίς ντροπές, μία ημέρα με ιδιαίτερα βαρύτητα. Μία ημέρα να ζητήσουμε ένα συγγνώμη να πούμε στον πατέρα μας πόσο πολύ τον θαυμάζουμε και πόσο ευγνώμονες είμαστε για όλα αυτά τα ψυχικά και συναισθηματικά εφόδια που μας χάρισε και συνέχει να μας χαρίζει.

Μία γιορτή για όλα τα παιδιά, μικρούς και μεγάλους που έχουν πατέρα, αλλά και αυτά που έχουν χάσει τον πατέρα τους και προσπαθούν να τον κρατήσουν ζωντανό μέσα τους. Όλοι έχουμε πατέρα, ακόμα κι αν δε ζει ή βρίσκεται κάπου μακρία... Είτε έχουμε πάτερα εν ζωή είτε όχι, μας δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε εκείνες τις φορές που κοιταζόμασταν με το πατέρα μας στα μάτια, εκείνες που μιλούσαμε, που κάναμε χαζά αστεία, παιδικά, που παίζαμε μπάλα, που τσακωνόμασταν λες και ήμασταν συνομήλικοι.

Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες όλου τους κόσμου!!!

enmpampini

Ευχαριστήριος επιστολή του Αλέξανδρου Κυριαζή

Αγαπητό blog Μπαμπίνη ΙΝ ,θέλω  από  τη  δική σας  ιστοσελίδα   να ευχαριστήσω   σήμερα  από  καρδιάς.

  α)  την Διδάκτορα  του  πανεπιστημίου  των  Ιωαννίνων   και  μεγάλη  Κυρία  της   Κοινωνικής Λαογραφίας   καθηγήτρια Μαρία Αγγέλη (εδω)

 β)  τον  επίσης  καθηγητή  της  Ελληνικής  Παιδείας(σήμερα  συνταξιούχο), κύριο Αλέξανδρο  Παλιούρα (εδω)  και  τους  πολλούς  φίλους  μας  συγχωριανούς  και  ξένους που με  λόγια  στήριξης  και  χαράς  δια  το  μικρό  έργο  που  προσέφερα  στην  εκκλησία  του  Αγίου  Νικολάου  του  χωριού  μας με  έκαναν  να  ξεχάσω  τη  μικρή  μου  αγωνία και  τον  κόπο που  επέβαλαν  την  προσωπική   μου απόλυτη  συμμετοχή  και  παρουσία. 

 

Ήταν  μια  ωραία  εμπειρία  για  μένα η επί  τριήμερο   παρουσία  μου  εκεί  ψηλά  στη αγιογραφία  του  Παντοκράτορα  όπου  μετά  από  το  1928  δηλαδή 93  χρόνια  μετά  μπήκε  και  αυτή  στη  φθορά  του  χρόνου ο  οποίος   μας  άφησε  τρία τόξα αποσπασθέντα  με  σχισμή από  την  ξύλινη  υποστήριξη  η  οποία  έχει  διάμετρο  2  μέτρων  και  δύο  εκατοστών  .  

Κάναμε  όλοι  υπεράνθρωπες  προσπάθειες και  αποκαταστήσαμε  τον  Παντοκράτορα  στην  προτεραία  του  θέση  στο  90%   ενώ  το  10% έχει διεύθυνση  το  ιερό  του  Ναού  όπου δύσκολα  παρατηρείται. 

Η  ημέρα  αυτή  είναι  ημέρα   ευφρόσυνος  ημέρα  μεγάλης χαράς  για  εμένα  καθώς  μπόρεσα να  βελτιώσω  την  κτηριακή  εικόνα  και  την  αντοχή  του  στο  χρόνο.

 Και  τώρα  δυο  λόγια  για  την  τοποθέτηση  μου  απέναντι  στην  Εκκλησία.  Ο σεβασμός  μου  είναι  δεδομένος και  στην  εκκλησία  και  στην ορθοδοξία .Γεννήθηκα μακριά  από  τον  Νότιο  τοίχο  του  αγίου  Νικολάου  μόνο 7  μέτρα .  Λίγο  έλλειψε  να  με  αφήσουν  στο  ιερό  του  ναού  με  τη « σαρμανίτσα » . Στο  γυναικωνίτη  αυτού  του  Ναού  έκανα  τα  μαθήματα  των  2  τελευταίων  χρόνων  του  Δημοτικού απ’ όπου  ακούσαμε  την  κήρυξη  του   Ελληνοϊταλικού  πολέμου εκείνη  τη Δευτέρα  28  του  Οκτώβρη  του  1940. 

 Εκεί  μερικούς  μήνες  τον  Απρίλιο  του  1941  ανήμερα  το  Πάσχα  ακούσαμε  τις  ριπές  των  πολυβόλων  των  γερμανικών  αεροπλάνων Στούκας  ενώ  είχαμε  μείνει  ο ιερέας  ,  ο  πατέρας  μου  και  εγώ . Με  τη ψυχή  στο  στόμα καταφύγαμε  στον  αχυρώνα  του  Κατερινόπουλου.  Μπορώ  όμως  να  γράψω  ότι αυτή  μου  η  αγάπη κληρονομήθηκε  κατά  κάποιο  τρόπο   από  τον  πατέρα  μου,  λάτρη   του αναλογίου και επί  45 χρόνια ψάλτη  . 

 Όταν  αργότερα   έφθασα  στις  ανησυχίες  μου όντας  ακόμη  στην παιδική  ηλικία  διαβάζοντας  το  στρατιωτικό  ημερολόγιο   της  απόβασης  στη  Μικρά  Ασία στις  2  ΜαΪου  του  1919.,  έπεσε  ο  Ουρανός  όλος  επάνω  μου. Ενώ  ο  Λαός  της  Σμύρνης  ζητωκραύγαζε  την έλευση  του  στρατού  μας,   πλήθος  Ελλήνων  στρατιωτών λαφυραγωγούσαν  τα  καταστήματα  της  πόλης , εκείνος  πήγε  στην Αγία  Φωτεινή  να  πάρει  ευχή  από  τον  επίσκοπο Χρυσόστομο.  Ένα  βιβλίο  δώρο  της ακολουθίας  της  Μ. Εβδομάδας  του  1898  σώζεται  ακόμη  στα  χέρια  μου.  Η αφοπλιστική αυτή  στιγμή   βάρυνε καθώς  φιλοσοφούσα καταλυτικά   υπέρ  της  πατρικής  γνώμης.  

Ελπίζω  να  σας  έπεισα  ότι αυτός  ο  δρόμος  ήταν   ο  ενδεδειγμένος   φώναζε ο  παιδαγωγός  της  Μπαμπίνης  Ανδρέας  Μπιτσιώρης δια  να μη  αριθμηθείτε  με  τους  επικατάρατους . Το  γένος  μου  που  μετρώ πάνω  από  εκατό   είκοσι ανθρώπους, στα  διακόσια  χρόνια  του  Ελληνικού  Κράτους  από  το  Μεσολόγγι  μέχρι  σήμερα  αυτή  τη  στάση  τηρούσε. Εγώ  έχω  άραγε το  δικαίωμα  να  αλλάξω  αυτή τη  δομική  του  υπόσταση;   Και  πάλι  σας  ευχαριστώ  και μακάρι ν’  αξιωθώ  να  μας  έρθει  νέα  χαρμόσυνος  ημέρα  να  γιορτάσουμε  έστω  και  με  λιγότερες    προσφορές,   πριν  το  τάχος  του  χρόνου μας  προλάβει  .                    

 Με  τιμή  και  εκτίμηση 

Αλέξανδρος  Κυριαζής

Μπαμπίνη  19  Ιουνίου  2021



Παναγιώτης Χολής. Για την Παγκόσμια ημέρα του Πατέρα

 


ΠΑΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Σε ευχαριστούμε  για όλα!!!


Σήμερα 20 Ιουνίου 2021 είναι η παγκόσμια ημέρα του Πατέρα. Γιορτάζουμε όλους τους πατεράδες ή μπαμπάδες και φυσικά και τους παππούδες που και οι ίδιοι είναι μπαμπάδες. 

Η γιορτή του πατέρα δεν έχει, δυστυχώς, την αίγλη της αντίστοιχης γιορτής της μητέρας. Ο Πατέρας μαζί με την μητέρα είναι οι στυλοβάτες της δημιουργίας και της εξέλιξης της οικογένειας. Είναι οι «γεωργοί»που ρίχνουν το σπόρο ,για να βλαστήσουν τα νέα φυτά,που θα δώσουν νέους καρπούς και ανάλογα την φροντίδα και την επιμέλεια θα καθορισθεί σε ένα μεγάλο βαθμό αν οι καρποί θα αποδώσουν την ανάλογη ποιότητα και νοστιμιά ώστε να είναι χρήσιμοι και υγιεί για το κοινωνικό σύνολο.

Πατέρας, ο στυλοβάτης του σπιτιού,που με την παρουσία του και μόνο επικρατεί η ασφάλεια η ηρεμία και η αρμονία μέσα στην οικογένεια. 

Συνήθως για να  δώσουμε τη βαρύτητα των ρόλων που καθημερινά πρωταγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία μέσα στην  οικογένεια η μητέρα, άθελα μας παραγκωνίζουμε και στην ουσία αδικούμε την προσφορά του πατέρα που είναι εξίσου μεγάλη και στέκεται επάξια δίπλα στην προσφορά της μητέρας. 

Από τα παλιά χρόνια ήταν μπροστάρης σε όλες τις δουλειές, τότε που η εργασία για τον πατέρα ήταν δεδομένη και μονόδρομος και ήταν αυτός που θα έφερνε το εισόδημα στην οικογένεια. Αυτό το χαρακτηριστικό της τότε εποχής τον έκανε να φαίνεται αδιαμφισβήτητα κυρίαρχος μέσα στην οικογένεια. Του έδινε δύναμη και αυτοπεποίθηση και ένιωθε αρχηγός, ηγέτης μέσα στο χώρο του,που σε κάποιες ,δυστυχώς, περιπτώσεις την εκλάμβανε και ως ευκαιρία για αυταρχικές καταδικαστέες συμπεριφορές. 

Ο Πατέρας όμως είναι πάντα παρόν στη ζωή μας. Δίπλα στη μάνα εργάζεται αθόρυβα να μη λήψη τίποτα στα παιδιά του,να μη στερηθούν τουλάχιστον τα βασικά τα βλαστάρια του, να οργανώσει σωστά το μοντέλο διοίκησης της οικογένειας , να είναι παρόν σε όλα  αλλά και διακριτικά, πίσω από τα φώτα, να κατευθύνει χωρίς να παρεμβαίνει στο έργο της μάνας έτοιμος να παρέμβει όταν αυτό χρειαστεί, έτοιμος να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις αν χρειασθούν. Εργάσθηκε και εκείνος σκληρά και στα μαύρα χρόνια της πείνας,των πολέμων και των διαφόρων πολιτικών ανωμαλιών είχε αυξημένο το αίσθημα ευθύνης για την επιβίωση της οικογένειας. 

Έκανε όλες τις δουλειές από μπροστάρης στα χωράφια, στην κτηνοτροφία, στα εργατικά σκληρά μεροκάματα θα μπορούσε να δουλεύει όλη μέρα για τον ιερό   στόχο την επιβίωση της οικογένειας,αλλά και την σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών του ώστε αυτά να βγουν σωστοί άνθρωποι μέσα στην κοινωνία. Ο Πατέρας μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν και είναι ο αθέατος πρωταγωνιστής ή η σιωπηλή δύναμη που μας ενέπνεε την ασφάλεια μέσα στην οικογένεια αλλά και στην αυτόνομη πορεία μας αργότερα για τη χάραξη της δικής μας οικογένειας. 

Ο πατέρας μας βοηθούσε τη μάνα σε όλες σχεδόν τις ασχολίες της και η παρουσία του στο σπίτι έδινε περισσότερη δύναμη και ασφάλεια στη μάνα μας. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσα έλεγαν οι γυναίκες τα παλιά χρόνια. «Τίποτα να μη κάνει ο άντρας μου αρκεί να είναι στο σπίτι να τον βλέπω να τον βλέπουν τα παιδιά μας και όταν χρειαστεί ή τον χρειαστώ να ξέρω ότι θα παρέμβει» 

Ο πατέρας ήταν αναγκασμένος να παίζει και το ρόλο του «κακού» ή του σκληρού απέναντι στην ανατροφή των παιδιών, ήταν η εσκεμμένη η μη τακτική,η μάνα να είναι ποιο κοντά στα παιδιά και ο πατέρας λίγο αποτραβηγμένος έτοιμος όμως να υποδυθεί το ρόλο του σκληρού στην «απειλή» της μάνας - θα το πω στο πατέρα σου- ένας ρόλος που πάλι τον αδικούσε γιατί και ο πατέρας είχε μια ψυχούλα τόσο ευαίσθητη όσο και της μάνας που όταν αναγκάζονταν να υποδυθεί τον σκληρό και να μαλώσει τα παιδιά, ποιος ξέρει πόσο το μετάνιωνε και πόσο έκλεγε κρυφά!!!

ΠΑΤΕΡΑ ή ΜΠΑΜΠΑ σε αγαπάμε εξίσου με τη μάνα. Δεν σε ξεχωρίζουμε με τίποτα. Είσαι το άστρο μας το φωτεινό που μας φωτίζει το δρόμο για να είναι ασφαλής η πορεία μας στο δρομολόγιο της ζωής μας. 

Ήσουν , είσαι και θα είσαι για εμάς τα παιδιά σου,ο Φάρος και η πυξίδα για ένα πετυχημένο ταξίδι,ένα ταξίδι ζωής. 

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!!! 

Σε ευχαριστούμε για όλα

Σε αγαπάμε.


-Αφιερωμένο σε όλους τους πατεράδες ή Μπαμπάδες. 

Παναγιώτης  Ηλ. Χολής.

.....................................................................................................................