Πρώτα έστελνε η Κασκάρκα χάδια αύρας αλμυρά
κι ο καρντάσης ο Βαρδάρης τα λεβέντικα φιλιά.
Τώρα απ’ τις καμινάδες βγαίνουν γλώσσες μοχθηρές
και απόβλητα λιμνάζουν σε υγρές χωματερές.
Τους καπνούς πώς να τους διώξω
για να βρω τον ουρανό
το πολύχρωμό του τόξο
ν’ ανατέλλει να το δω.
Εδώ που ’στηναν παγίδες, δίχτυα, ξόβεργες, θηλιές
δε θα βρεις φτερά τρυγόνας κι ωδικών πτηνών φωλιές
μα εκείνες τις ταμπέλες με τη νεκροκεφαλή
και βυτία που βυζαίνουν από μάνικας θηλή.
Συνέχεια ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.