ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ: Γράφει ο Άρης Μπιτσώρης

 

Το ήλιο αντάρα τον καταπίνει,

νωρίς τ' απόσκια τέτοια εποχή

σύννεφο μαύρο το νου σου ντύνει

που σου τυλίγει και την ψυχή.

 

Χρονιάρες μέρες κι είσαστε μόνοι

στο χωριουδάκι το ταπεινό

κοιτάς το δρόμο απ' το μπαλκόνι

κι εκεί σε βρίσκει το δειλινό.

 

¨Θέλω το γιο μου το Ανεστάκι

που λείπει χρόνια στην ξενιτιά¨

παίζει το ράδιο, κι εσύ στο τζάκι

βλέπεις την άδεια την πυροστιά.

Συνέχεια εδώ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.

.....................................................................................................................