Αφορμή
για τους παρακάτω στίχους είναι οι
φωτογραφίες σήμερα στο Μπαμπίνη ΙΝ. Μου
θύμισαν εικόνες από όταν ήμουν μικρό
παιδί. Εικόνες καθημερινές στα πεζούλια,
έξω από τα καφενεία της πάνω πλατείας
του χωριού μας.
Είδα σήμερα πέντε-έξι
Μπαμπινιώτες (εξ’ Αθηνών) οι οποίοι δεν
μπορούν να κρύψουν την χαρά τους καθώς
βρίσκονται στη γενέτειρα τους. Οι
φωτογραφίες αποτυπώνουν δυστυχώς την
ερημιά και την απομόνωση που μας επέβαλαν.
Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχηθώ
στους συγχωριανούς μου καλή διαμονή με
υγεία και καλή συνύπαρξη.
«Μάη
μου τα λουλούδια σου κόκκινα σαν το
αίμα. Φρέσκα είναι τα χορτάρια σου και
μοσχοβολούν
αρώματα
στα φύλλα τους τα ανθισμένα. Μοσχοβολούν
τα χώματα που είναι οργωσμένα. Από
του
κάμπου
τα βαρκά η μυρωδιά τους έρχεται και εδώ
στα αμπέλια τα κλαδεμένα!!! Καιρό τούτη
τη
χρονιά
Μάη σε περιμέναμε μήπως και ελευθερωθούμε!!
Από αρρώστιες, βάρη οικονομικά για να
τα
ξεφορτωθούμε…
Μα όσο περνάει ο καιρός ξυπνάει η αλήθεια.
Άνθρωποι που γύρισαν το χώμα να
μυρίσουν,
ανάσα για να πάρουν, κλεισμένοι βρίσκονται
και εκεί κάπου μέσα στα σπίτια!!!
Κομπλίτσης Αποστόλης
Ακαρνάνας
23
Μάη 2020
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.