Αγαπητές κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι που παρευρίσκεσθε αυτό το βράδυ μαζί μας στο Κοιμητήριο του χωριού μας.
Μόλις προ ολίγου σε αυτόν εδώ το μικρό χώρο του Κοιμητηρίου σε αυτό το μικρό παρεκκλήσι που είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Παναγίας μας , χοροστατώντας του πατέρα Νικόδημου αναπέμψαμε τις παρακλήσεις μας και τους ύμνους μας εις την υπέρ-αγία Θεοτόκο , όπως δια των πρεσβειών της αναπαύει τις ψυχές των ανθρώπων μας και των συνανθρώπων μας , που όλοι μας έχουμε ανά τους χώρους του Κοιμητηρίου θαμμένους παλαιά και πρόσφατα .
Ζητήσαμε ακόμη για ημάς τους επιζώντας την κατανόησή της και τη βοήθειά της για τα σημερινά προβλήματα των οικογενειών μας με προεξάρχοντα τα προβλήματα υγείας και τα διάφορα άλλα τα οποία ενίοτε δεν είναι μόνο δύσκολα αλλά σύνθετα με άλλους παράγοντες που καταπονούν ακόμη πιο πολύ τον σημερινό άνθρωπο .
Πριν προχωρήσω στη μικρή μου ομιλία θέλω να εξάρω από αυτή τη θέση , την όλη συμπεριφορά και βοήθεια που διέκρινα στον πατέρα Νικόδημο, σε όλα εν γένει τα ενοριακά προβλήματα της κοινότητας μας . Διακρίνω από χρόνια τώρα το έντιμο του χαρακτήρα του , τη θρησκευτική του κατάρτιση και την έντιμη κοινωνική του επάρκεια, που κουβαλά πλάι στη δογματική της Εκκλησίας μας ως ένας έντιμος λευίτης.
Το φωνάζω και εύχομαι η φωνή μου να φθάσει μακριά όσο μακριά χρειάζεται να συναντήσει τον σεβαστό μας Επίσκοπο της Μητροπόλεως του Μεσολογγίου για να διευρύνει το χριστιανικό του έργο . Πατέρα Νικόδημε να σας ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά γι’ αυτή τη σημερινή προσφορά σας κάτω από τους 40 βαθμούς ζέστης και να επισημάνω ακόμη , την κοινοτική μας διοικητική ανεπάρκεια , που δεν είστε όχι μόνο εφημέριος αυτής της κοινότητας ενώ θα έπρεπε, αλλά ούτε ο ανά δεκαπενθήμερο λειτουργικός της παραστάτης.
Ας επανέλθουμε αγαπητοί μας φίλοι στον σημερινό μας εσπερινό και στον θαυμάσιο ύμνο που θα ακουσθεί αύριο στις εκκλησιές μας απανταχού της Γης, αντί του « αξιον εστί» το « αι γεναιαί αι πάσαι μακαρίζομέν Σε την μόνην Θεοτόκο ». όπου ο ιερός υμνογράφος μας λέγει ότι παρθενεύει γάρ τόκος ,αλλά προμνηστεύεται θάνατος. Είναι ύμνοι προς την Παναγία μας που ηχούν χαρμόσυνα στην ψυχή του κάθε Χριστιανού διότι αποπνέουν ζωή και αισιοδοξία.
Και μόνον η αποστολική συνάθροιση εκ των περάτων της Γης δια να παρακολουθήσουν την Κοίμηση της Θεοτόκου , είναι στοιχείο ικανό , και θεμελιακό της πίστης μας. Από πίστη μεγάλη διακατέχονταν και οι άνθρωποι της κοινότητάς μας, που έζησαν πριν από ημάς , ώστε να εορτάζουν τον εσπερινό τους, σε αυτό το μικρό εκκλησάκι , με το μεγαλύτερο μέρος σε αριθμό γυναικών να υπερτερούν οι γιαγιάδες συνοδευόμενες πάντα από έναν αρσενικό βλαστό. Το έζησα ο ίδιος κατά τη δεκαετία του 1930 σιγομουρμουρίζοντας καθ’ οδό το απολυτίκιο : Εν τη γεννήσει την Παρθενία εφύλαξας…… Μας βρήκαν όμως τα βάσανα των πολέμων και της Κατοχής και προοδευτικά σταμάτησε.
Για δεύτερη χρονιά φέτος επανερχόμαστε στα παλιά με την πρωτοβουλία του Αλεξάνδρου Τσακαλογιάννη και τη δική μου ταπεινή γνώμη . Στο πλήρωμα εναπόκειται η συνέχιση ή μη του παρόντος εθίμου. Ας δώσουμε τώρα τις μαρτυρίες μας που κατά καιρούς πήραμε από ανθρώπους υπέργηρους που είχαν γνώμη για τα θρησκευτικά μας Έθιμα, και την εν γένει χριστιανική Εικόνα.
Διαπιστώνουμε ότι οι παλαιοί κάτοικοι οι του προ- περασμένου αιώνα εκεί προς το ( 1850- 1900) είχαν μεγάλη παρουσία στο εξωκλήσι του Κοιμητηρίου καθώς και προσφορά ταμάτων. Η ακριβής ημερομηνία της ανέγερσης του παρεκκλησίου δείχνει να είναι προς το τέλος του 1890 ή και την πρώτη δεκαετία του 1900. Και τούτο ισχυρίζομαι διότι η όλη ανέγερση είναι απλή χωρίς το πάνω δέσιμο της λιθοδομής, να εξασφαλίζει με τούβλα έστω, το πλάτεμα της επιφάνειας για την δίφυλλη σκεπή. Η δυτική του θύρα δεν απαντά σε κανένα είδος κτισίματος περασμένων χρόνων αν και θα ημπορούσε , διότι ο χώρος του είναι γνωστός ως χώρος ταφής νεκρών από το έτος 1680 και μετά ως χώρος που αναφερόταν : « Στα μνήματα των Ιταλών» ή στα Οβραίϊκα .
Έχω όμως αρκετά στοιχεία διά τα νεώτερα χρόνια ήτοι για το έτος 1850 και μετά με την κάθοδο από το Νυμφαίο Φλωρίνης και την εγκατάσταση εδώ στη Μπαμπίνη του Βασιλείου Χρυσικού ο οποίος από το γάμο του απέκτησε έξι νομίζω κορίτσια και έναν υιό : τον Παναγιώτη Χρυσικό γεννηθέντα το έτος 1850 και αποβιώσαντα την 1-1-1945 εβδομήντα ετών. Η κατά δέκα έτη μεγαλύτερη σύζυγός του Αρσινόη το γένος Λεωνίδα Τόντου, απεβίωσε τις 3 Μαρτίου του έτους 1950. Όταν ο Πάνος Χρυσικός ήταν στην ηλικία των 25 - 27 ετών , η Μοίρα χτύπησε την οικογένεια με ένα μεγάλο οικογενειακό δράμα. Αποφάσισε το ανδρόγυνο τότε, να διαθέσει ένα σοβαρότατο χρηματικό ποσό καθώς επρόκειτο για πλουσίους ανθρώπους λόγω του επαγγέλματός των, για την ανέγερση παρεκκλησίου εις το όνομα της Κοίμησης της Θεοτόκου. Αν αυτό είναι το αληθές που εγώ πιστεύω ότι είναι , και μάλιστα εις την Κοίμηση , όπου η επιλογή συσχετίζεται με την Θεοτόκο, τότε η ανέγερση του παρεκκλησίου έγινε προς το τέλος του έτους 1890- 1895 διότι διά το έτος 1896 και 1897 εντοπίζω τον αγιογράφο Μανδρέκα εκ του Νομού Ηλίας να αγιογραφεί στο παρεκκλήσιο του Νεκροταφείου μας τους « Άρχοντες» Μιχαήλ και Γαβριήλ στη δεξιά Βημο—θύρα . Τα αγιογραφήματα έφεραν την υπογραφή του στο αριστερό της κάτω άκρης. Συμπίπτει διαφορετικότητα χρόνου και αγιογράφου με τις αγιογραφήσεις του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Παρασκευής διότι έγιναν από τον αγιογράφο Γεωργιάδη το έτος 1906, πράγμα που σημαίνει ότι τότε είναι το τέλος τουλάχιστον το θεωρητικό της αποπεράτωσης του παρεκκλησίου.
Τη δεκαετία του 1930 μικρό παιδί όταν ακολουθούσα τον παππού (επίτροπο) το καλοκαίρι για τον υπαίθριο ύπνο στο αμπέλι και διερχόμαστε από το νότιο τμήμα του κοιμητηρίου το σούρουπο, καθώς έβλεπα ότι δεν υπήρχε νότιος τοίχος , πήγαινα αμέσως από το άλλο χέρι του παππού και πιανόμουνα αντιμετωπίζοντας το στιγμιαίο φόβο μου . Ας κλείσουμε όμως τώρα με ένα αναγκαστικό δυσάρεστο ενθύμιο ιστορικώς επιβεβλημένο: Από την κύρια πόρτα της εισόδου οι κατακτητές Γερμανοί και οι φίλοι τους , έστησαν το πολυβολείο τους σημαδεύοντας τους αμάχους της Μπαμπίνης . Ήταν Ιούνιος του 1944 . Οι σφαίρες βρήκαν στη θέση « χώμα» τον Μάνθο Ράπτη πατέρα τριών ανηλίκων παιδιών. Και μετά από όλα αυτά ας ευχηθώ τώρα δια την αυριανή ημέρα χρόνια πολλά και ευλογημένα σ’ όσες και σε όσους γιορτάζουν την ονομαστική τους γιορτή ,και σε όλους μας τη βοήθεια της Παναγίας μας που τόσο έχουμε ανάγκη αυτό τον καιρό . Από καρδιάς σας ευχαριστώ όλους.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Αλέξανδρος Κυριαζής
14
Αυγούστου 2019
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.