Ο Αύγουστος στην Ελληνική λαογραφία

Οι λαϊκές ονομασίες του μήνα (όπως ''Συκολόγος'', ''Τραπεζοφόρος'' και ''Διπλοχέστης'') αναφέρονται κυρίως στην αφθονία των καρπών του: ''«Αύγουστε καλέ μου μήνα να ‘σουν δυο φορές το χρόνο»''. Ενώ οι δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και ''«μερομήνια»'' γιατί έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: ''«κάθε ημέρα κι ένας μήνας»''. Οι μέρες αυτές ήσαν επίσης γνωστές και ως ''«δρίμες»''. Τις μέρες αυτές δεν έπρεπε να πάει κάποιος στη θάλασσα για μπάνιο, ούτε να πλύνεις, ούτε να κόψεις σταφύλια και σύκα.

Παρ' όλα αυτά, όσο κι αν τον Ιούλιο ''«ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα»'', ο ερχομός του Αυγούστου δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι ''«από Μάρτη καλοκαίρι, κι από Αύγουστο χειμώνας»''!

Ο Αύγουστος είναι φυσικά γνωστότερος για τον «δεκαπενταύγουστό» του, το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Η Παναγία, άλλωστε, είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο που ο λαός μας τιμά και σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο. Αμέτρητες φαίνεται να είναι οι προσωνυμίες που αποδίδονται στο πρόσωπό της: Ελεούσα, Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη, Χρυσοσπηλιώτισσα, Παντάνασσα και Κεχαριτωμένη, είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές δοξασιολογίες που αποδίδει στην Παναγία ο λαός μας που τιμά την μνήμη της Κοίμησής της με νηστεία και παρακλήσεις δύο εβδομάδων. Ανήμερα, όμως, στη γιορτή της, καθώς και στα εννιάμερά της στις 23 Αυγούστου, «γιορτές και πανηγύρια» παντού. Σύμφωνα με την λαογράφο Ελένη Ψυχογιού:

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Βικιπαιδια