ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΟΡΠΗΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ (ΔΗΜΟΥ ΑΚΤΙΟΥ-ΒΟΝΙΤΣΑΣ) φωτο

Το νερό της Κορπής φημισμένο σε όλη την περιοχή κυρίως για τις ιαματικές του ιδιότητες. Γι’ αυτό πολλοί μέσα σε νταμιτζάνες το μετέφεραν με αυτοκίνητα. Συγχρόνως το νερό μεταφέρονταν και με ειδικά βυτία-όπως και σήμερα- για να μπορούν να το προμηθεύονται οι ενδιαφερόμενοι με ευχέρεια.

Κάποτε ο χώρος έσφυζε από κίνηση και ζωή!!!

Μπορούμε να αναφέρουμε ότι κατά την «χρυσή» αυτή περίοδο κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες ο οικισμός της Κορπής εξυπηρετούσε εκατοντάδες παραθεριστές Μεταξύ αυτών και πολλοί Μπαμπινιώτες (φωτο).Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι πολλοί ήταν και εκείνοι που λόγω έλλειψης καταλύματος έμεναν και σε σκηνές σε πλαγιές γύρω από τον οικισμό!!!

foto:Ξηρομερίτισσες με τα μπικιώνια τους, μπροστά στις βρύσες. Καθισμένη πρώτη αριστερά η Ελένη Τσώλη ( Κορπή 7-9-1956)

FOTO:ΜΠΑΜΠΙΝΗ ΜΝΗΜΕΣ ΣΕ ΑΣΠΡΟ – ΜΑΥΡΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΠΙΤΣΩΡΗ

Οι παραθεριστές της Κορπής ψήνουν το αρνί σε αυτοσχέδια ξύλινη ψησταριά, χρησιμοποιώντας ξύλινο σουβλί. Στην άκρη δεξιά ο Φίλλιπας Μπιτσώρης και δίπλα του με την τραγιάσκα κρατώντας το σπληνάντερο ο Θόδωρος Ηγούμενος.(

Για εξυπηρέτηση του κοινού τότε λειτουργούσε ένας φούρνος, δύο παντοπωλεία, ένα μόνιμο οπωροπωλείο εκτός βέβαια των ευκαιριακών μανάβηδων που συχνά κατέφθαναν, δύο εστιατόρια και πέντε κρεοπωλεία ή μάλλον ψητοπωλεία με γίδα, της σούβλας στην ημερήσια διάταξη, η οποία τότε κατέστη το κυριότερο έδεσμα. Υπήρχαν βέβαια και άλλα κρέατα, αρνιά ή μοσχάρια καθώς και πουλερικά του χωριού, μα η γίδα καθιερώθηκε σαν η σπεσιαλιτέ της Κορπής.

Υπήρχαν και έξι καφενεία προφανώς για το ξεκούρασμα των θαμώνων !!! Τα γραφικά καφενεία προσέφεραν με το νερό, που το έπαιρναν με μαστραπά κατευθείαν από την πηγή, λουκούμι και βανίλια υποβρύχιο. Πολλοί Μοναστηρακιώτες επίσης πήγαιναν με τα πόδια από το χωριό για να φάνε το λουκουμάκι και να πιουν την δροσερή λεμονάδα. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν και χώρος κοινωνικών συνευρέσεων των νέων και όχι μόνο. Παράλληλα πολύ κόσμο είχε και το Μοναστηράκι από τους παραθεριστές που το βράδυ πήγαιναν για να γευτούν τους νόστιμους ντόπιους μεζέδες.