ΣΦΑΓΗ ΔΙΣΤΟΜΟΥ:10 Ιουνίου-44. Εδώ γίνεται λόγος για μια άλλη σφαγή στον πολιτισμό μας, από τους Ναζί, που δεν αποφεύχθηκε παρά τις μοναδικές προσπάθειες που έκαναν οι Έλληνες αρχαιολόγοι, να κρύψουν τα μνημεία μας, κάτω απ’ τα δάπεδα του μουσείου. Μεταφέρθηκαν παράνομα στη Γερμανία 8.500 μνημεία που μέχρι σήμερα δεν έχουν επιστραφεί.
Έσκαψαν τα δάπεδα του Μουσείου
και μας έχωσαν κατάσαρκα μέσα στο χώμα,
γυμνά τα κορμιά ηρώων, σκέπασαν
τις φλέβες τους με τις φλέβες της γης.
Μας έχωσαν στους τάφρους και στα σπήλαια
κι έριξαν από πάνω μας τσιμέντο
γύψος και άμμος σκέπασαν τα αγγεία μας
και μας έκρυψαν στις πέτρινες καλύβες της καρδιάς.
Οι Γερμανοί δε μας βρήκαν αδέρφια.
Δεν χάραξαν με σβάστικα το αίμα και τους μύθους των Γραικών
και τα οστά μας κειμήλια κρυμμένα μέσα στη γη σαν το λαό
στα καταφύγια και στα έγκατα της γης,
Σε σπηλαιώδης τάφους ο Απόλλων κι Πυθία των Δελφών
Ρίζες χιλιόχρονες, βαθιά μέσα στη γη, σαν την ελιά
Άδεια τα βάθρα του μουσείου.
Χάραξαν με προστυχιά το βράχο της Ακρόπολης με σβάστικα
Λίθο προς λίθο γκρεμίσανε την Γόρτυνα
λεία και λάφυρα πολέμου τα μνημεία μας
Παιδιά μας τα μνημεία, τα προφυλάξαμε τις άγρυπνες βραδιές.
Δεκαεπτά ανασκαφές η Βέρμαχτ
μα τα ευρήματα που πήγαν; αιχμάλωτοι ως λάφυρα πολέμου
κι απ’ το μουσείο κλεμμένες όσες βρήκαν συλλογές.
Μνήμη ανέξοδη, που πήγε ο Ρίνγκελ τα κειμήλια;
Ξόδεμα ψυχής ήταν, να διώξουμε το θάνατο σε μέρες σκοτεινές.
Μπήκαμε στον αγώνα του «Εμείς»
Μα τα παιδιά μας γιατί δεν επιστρέφουν;
Οι φλέβες μαύρισαν και τα παιδιά μας είναι αιχμάλωτοι πολέμου
εμπόρευμα της μαύρης αγοράς, που ονομάσανε ψευδώς «πολιτισμό»
τελείωσε ο πόλεμος αδέρφια γιατί δεν επιστρέφουν τα γλυπτά;
και μας έχωσαν κατάσαρκα μέσα στο χώμα,
γυμνά τα κορμιά ηρώων, σκέπασαν
τις φλέβες τους με τις φλέβες της γης.
Μας έχωσαν στους τάφρους και στα σπήλαια
κι έριξαν από πάνω μας τσιμέντο
γύψος και άμμος σκέπασαν τα αγγεία μας
και μας έκρυψαν στις πέτρινες καλύβες της καρδιάς.
Οι Γερμανοί δε μας βρήκαν αδέρφια.
Δεν χάραξαν με σβάστικα το αίμα και τους μύθους των Γραικών
και τα οστά μας κειμήλια κρυμμένα μέσα στη γη σαν το λαό
στα καταφύγια και στα έγκατα της γης,
Σε σπηλαιώδης τάφους ο Απόλλων κι Πυθία των Δελφών
Ρίζες χιλιόχρονες, βαθιά μέσα στη γη, σαν την ελιά
Άδεια τα βάθρα του μουσείου.
Χάραξαν με προστυχιά το βράχο της Ακρόπολης με σβάστικα
Λίθο προς λίθο γκρεμίσανε την Γόρτυνα
λεία και λάφυρα πολέμου τα μνημεία μας
Παιδιά μας τα μνημεία, τα προφυλάξαμε τις άγρυπνες βραδιές.
Δεκαεπτά ανασκαφές η Βέρμαχτ
μα τα ευρήματα που πήγαν; αιχμάλωτοι ως λάφυρα πολέμου
κι απ’ το μουσείο κλεμμένες όσες βρήκαν συλλογές.
Μνήμη ανέξοδη, που πήγε ο Ρίνγκελ τα κειμήλια;
Ξόδεμα ψυχής ήταν, να διώξουμε το θάνατο σε μέρες σκοτεινές.
Μπήκαμε στον αγώνα του «Εμείς»
Μα τα παιδιά μας γιατί δεν επιστρέφουν;
Οι φλέβες μαύρισαν και τα παιδιά μας είναι αιχμάλωτοι πολέμου
εμπόρευμα της μαύρης αγοράς, που ονομάσανε ψευδώς «πολιτισμό»
τελείωσε ο πόλεμος αδέρφια γιατί δεν επιστρέφουν τα γλυπτά;
*Γερογιάννης Γιάννης εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής του 1ου Δ.Σ. Ψυχικού
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.