Την
25η Μαρτίου, ανήμερα της διπλής εορτής,
του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της
επετείου της Εθνικής Εορτής, καταλύεται
η νηστεία της Σαρακοστής. Το έθιμο
μάλιστα καλεί στο οικογενειακό τραπέζι
την 25η Μαρτίου να προσφέρεται μπακαλιάρος
συνοδεία σκορδαλιάς.
Πρόκειται
για το παραδοσιακό έδεσμα της ημέρας
του Ευαγγελισμού, η οποία έχει πια διττή
σημασία για τον Ελληνισμό, καθώς συμπίπτει
από το 1838 με τον εορτασμό της Επανάστασης
του 1821.
Η
εξήγηση για τη γευστική αυτή συνήθεια
είναι αρκετά απλή κι έχει να κάνει κυρίως
με την αδυναμία των κατοίκων της ενδοχώρας
να προμηθεύονται άμεσα και οικονομικά
φρέσκο ψάρι. Παρά το ότι ο μπακαλιάρος
δεν είναι ένα «ελληνικό» ψάρι, καθώς
απαντάται κυρίως στις ακτές του
βορειοανατολικού Ατλαντικού, το γεγονός
ότι γίνεται παστός τον καθιστά ένα
τρόφιμο φθηνό κι εύκολο στη συντήρηση.
Ο
μπακαλιάρος έφτασε στο ελληνικό τραπέζι
περί τον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε άμεσα
ως το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου,
καθώς με εξαίρεση τα νησιά μας, το φρέσκο
ψάρι αποτελούσε πολυτέλεια για τους
φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής
Ελλάδας. Έτσι, ο παστός μπακαλιάρος, που
δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη συντήρηση,
αποτέλεσε την εύκολη και φθηνή συνάμα
λύση, έθιμο που κρατά μέχρι τις μέρες
μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.