Σε παλαιότερους χρόνους ο τόπος ήταν πλημμυρισμένος από έλη και οι προσβάσεις προς το χώρο του μοναστηριού ήταν ελάχιστες.Τον καιρό του μεγάλου ξεσηκωμού η επικοινωνία με το μοναστήρι γινόταν με πλοιάριο σε τεχνητό αύλακα,που έφτανε ως τη θάλασσα. Το καθολικό γνώρισε πολλές οικοδομικές φάσεις.Η παλαιότερη γνωστή χρονολογία οικοδόμησης είναι το 1595.Η νότια πλευρά και το νότιο μέρος της τρίπλευρης αψίδας ανήκουν στην οικοδομική φάση του 1781,ίσως όμως και σε παλαιότερη.Αυτό φανερώνει η διακοσμητική ταινία που επεκτείνεται στο μήκος της νότιας πλευράς και στο νότιο τμήμα της ανατολικής.Πάνω από τα τρία παράθυρα του τοίχου η ταινία διαγράφει τόξο και ακόμη μεγαλύτερο και μάλιστα οξυκόρυφο πάνω από τη νότια τοξωτή θύρα.Της ίδιας εποχής είναι και το διακοσμητικό σκάλισμα στο υπέρθυρο της ίδιας θύρας σταυρός,που στηρίζεται στο κεφάλι χερουβείμ,πλαισιώνεται από δυο σχηματοποιημένους κλάδους με άνθη. Στο εσωτερικό ο ναός είναι μονόχωρη μακρόστενη αίθουσα,που χωρίζεται στο ιερό,στον κύριο ναό και στο νάρθηκα.Στεγάζεται με δίρριχτη στέγη. Βυζαντινή Αιτ/νία: Αθ.Παλιούρας. Ιστορία. Η εικόνα της Θεοτόκου παρουσιάστηκε με θαυμαστό τρόπο σε κάποιους από τους κατοίκους του νησιού στα 1593, ξημερώνοντας η 23η του μηνός Αυγούστου του έτους αυτού, που περνούσαν τη νύχτα τους κάτω από τους κλώνους μιας πανύψηλης αγριελιάς, που υπήρχε στο σημείο εκείνο όπου σήμερα βρίσκεται το μοναστήρι. Οι κάτοικοι αυτοί βρέθηκαν εκεί ζητώντας καταφύγιο, κυνηγημένοι από τον Τούρκο διοικητή της περιφέρειας που είχε έδρα του τη Γουριά, επειδή δεν μπόρεσαν να του πληρώσουν το καθιερωμένο χαράτσι της χρονιάς. Αυτοί, λοιπόν, ενώ ξάπλωσαν να κοιμηθούν αντίκρισαν από μακριά ένα φωτεινό σύννεφο, που όλο και ζύγωνε το μικρό νησάκι και που στο μέσο του υπήρχε η οπτασία της Θεομήτορος, που κρατούσε στα χέρια της το Θείο Βρέφος. Η οπτασία αυτή σταμάτησε πάνω στην κορυφή της αγριελιάς και οι χωριανοί συνεπαρμένοι από αυτό που αντίκριζαν έπεσαν στα γόνατα και προσεύχονταν όλη τη νύχτα, ενώ το πρωί ανεβαίνοντας στο δέντρο βρήκαν την εικόνα της Παναγίας. Αμέσως ειδοποίησαν και τους άλλους συγχωριανούς τους, που πήραν την εικόνα και την εναπόθεσαν στο ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου του χωριού. Η εικόνα όμως επέστρεψε στην αγριελιά με τρόπο θαυμαστό πάλι κι αυτό επαναλήφτηκε τρεις φορές. Και τότε κατάλαβαν πως ο τόπος που είχε επιλέξει η Θεοτόκος για κατοικία της ήταν το νησάκι και εκεί έχτισαν στην αρχή ένα λιθόκτιστο εικονοστάσι και στα 1595, στη θέση της αγριελιάς έχτισαν την πρώτη εκκλησούλα, της οποίας ο ανατολικός και νότιος τοίχος της σώζονται ως σήμερα, ενώ οι άλλοι ανακαινίστηκαν και επεκτάθηκαν αργότερα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.