Μια
πολυτελέστατη θαλαμηγός αγνώστων
στοιχείων (ένοικος και πλήρωμα) προερχόμενη
από Ιταλία, αγκυροβόλησε χθες βράδυ
στον Αστακό όπου και μέχρι και πριν από
λίγο παραμένει στο λιμάνι.
Φωτορεπορτάζ: Χρήστος Μπόνης
Ἱ. Μονὴ Παντοκράτορος Ἀγγελοκάστρου
Ἀπέναντι
ἀπό τό βυζαντινό φρούριο, στό λοφίσκο
πού ὑψώνεται ἀνατολικά τοῦ Ἀγγελοκάστρου
βρίσκεται τό ἱστορικό μοναστῆρι τοῦ
Παντοκράτορα, ἀφιερωμένο στή Μεταμόρφωση
τοῦ Σωτῆρος. Τό μοναστῆρι εἶναι
ὀνομαστό γιά τά κειμήλια πού διαθέτει:
λειψανοθῆκες καί σταυρούς εὐλογίας.
Τό
καθολικό, δήλ. ὁ κεντρικός ναός τοῦ
μοναστηριοῦ στό κέντρο τῆς αὐλῆς,
ἀνήκει στό σύνθετο τύπο πού σχηματίζει
τρίκλιτη βασιλική στήν κάτοψη καί εἶναι
σταυροειδής μέ τροῦλο στήν ἄνοψη.
Τοξοστοιχία χωρίζει τά κλίτη μεταξύ
τους. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ μεγάλη
ἁψῖδα τοῦ ἱεροῦ, τῆς ὁποίας ὁ
ἡμικυκλικός κύλινδρος ἐξωτερικά
μετατρέπεται σέ ἑφτάπλευρο.
Τό
1746 τό καθολικό «ἀνακαινίστηκε ἐκ βάθρων
ἀπό φιλόθεους Αἰτωλούς», ὅπως σημειώνεται
στήν ἐντυπωσιακή κεφαλαιογράμματη
κτητορική ἐπιγραφή μέ πλίνθους, ἡ ὁποία
ἁπλώνεται ἐξωτερικά σέ ὅλο τό πλάτος
τῆς ἀνατολικῆς πλευρᾶς. Μέ τά κελλιά
καί τό τεῖχος γύρω – γύρω ἀπό τό Ναό
δημιουργεῖ τήν αἴσθηση φρουρίου.
Η Ιερά Μονή Παντοκράτορα Αγγελοκάστρου εορτάζει στις 6 Αυγούστου όπου το επισκέπτεστε πλήθος πιστών-προσκυνητών μεταξύ αυτών και πολλοί Μπαμπινιώτες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Αγγελόκαστρο γινόταν ένα από τα καλύτερα παραδοσιακά πανηγύρια στο νόμο μας, το οποίο συνεχίζετε βεβαία και σήμερα αλλά με άλλα ακούσματα,άλλα ενδιαφέροντα άλλους τρόπους διασκέδασης.
Νοσταλγικές αναμνήσεις από το χωριό.....
Το παραδοσιακό ξινόγαλο.
Από:Τα όμορφα χωριά της Ελλάδας
Κάθε
χρόνο μόλις τέλειωναν οι τσοπάνηδες το
πήξιμο του τυριού και πριν στερέψουν
τα ζώα από το γάλα, γιατί είχαν το πιο
παχύ γάλα σε λιπαρά, μάζευαν το γάλα δύο
με τρεις μέρες νωρίτερα και το άφηναν
να ξινίσει. Μετά το έβαζαν σε ένα ειδικό
ξύλινο δοχείο, στενό, σαν πολύ στενό
βαρέλι, τινάτσα το έλεγαν, το οποίο το
έβαζαν πρώτα στο νερό να σφίξουν τα ξύλα
για να μην τρέξει το γάλα έξω και με το
ειδικό κοντάρι που είχε στο κάτω μέρος,
ένα στρογγυλό ξύλο με τρύπες, άρχιζαν
να τινάζουν δυνατά και ρυθμικά το γάλα
για πολύ ώρα. Αυτό γινόταν πρωί, πριν
πιάσουν οι ζέστες. Στην επιφάνεια
μαζευόταν το βούτυρο, έριχναν κρύο νερό
για να παγώσει και να το μαζέψουν πιο
εύκολα.
Το γάλα που έμενε ήταν το ξινόγαλο. Θεϊκό! Υπέροχο!
Το γάλα που έμενε ήταν το ξινόγαλο. Θεϊκό! Υπέροχο!
Σημείωση:Βλέποντας
τις εικόνες αυτές από τη καταπληκτική
σελίδα ''Τα όμορφα χωριά της Ελλάδας ''
μου ξύπνησαν μνήμες από το χωριό μας
όταν η Θειά Παρθένα(Παρθενία Zαρκαδούλα)
....Λευτέρη Ζαρκαδούλα έφτιαχνε ξινόγαλο
και το πρόσφερε σε όλοι τη γειτονιά .
Επειδή μετά από έρευνα δεν μπόρεσα να
βρω φωτογραφικό υλικό τις εποχής εκείνης
(
που να βρεθεί τότε ) μόλις είδα τις foto
στην
παραπάνω σελίδα θέλησα να τις ανεβάσω
και στο blog
της
Μπαμπίνης και να τις αφιερώσω στη μνήμη
της θεία Λευτέρινας( έτσι όπως τη φωνάζαμε
)
Σ.Μ
Σ.Μ
Εδώ ήταν τα μαντριά τω αδελφών Ν&Λ.Ζαρκαδούλα