Νοσταλγικές αναμνήσεις από το χωριό.....

Το παραδοσιακό ξινόγαλο.

Από:Τα όμορφα χωριά της Ελλάδας

Κάθε χρόνο μόλις τέλειωναν οι τσοπάνηδες το πήξιμο του τυριού και πριν στερέψουν τα ζώα από το γάλα, γιατί είχαν το πιο παχύ γάλα σε λιπαρά, μάζευαν το γάλα δύο με τρεις μέρες νωρίτερα και το άφηναν να ξινίσει. Μετά το έβαζαν σε ένα ειδικό ξύλινο δοχείο, στενό, σαν πολύ στενό βαρέλι, τινάτσα το έλεγαν, το οποίο το έβαζαν πρώτα στο νερό να σφίξουν τα ξύλα για να μην τρέξει το γάλα έξω και με το ειδικό κοντάρι που είχε στο κάτω μέρος, ένα στρογγυλό ξύλο με τρύπες, άρχιζαν να τινάζουν δυνατά και ρυθμικά το γάλα για πολύ ώρα. Αυτό γινόταν πρωί, πριν πιάσουν οι ζέστες. Στην επιφάνεια μαζευόταν το βούτυρο, έριχναν κρύο νερό για να παγώσει και να το μαζέψουν πιο εύκολα.
Το γάλα που έμενε ήταν το ξινόγαλο. Θεϊκό! Υπέροχο!

Σημείωση:Βλέποντας τις εικόνες αυτές από τη καταπληκτική σελίδα ''Τα όμορφα χωριά της Ελλάδας '' μου ξύπνησαν μνήμες από το χωριό μας όταν η Θειά Παρθένα(Παρθενία Zαρκαδούλα) ....Λευτέρη Ζαρκαδούλα έφτιαχνε ξινόγαλο και το πρόσφερε σε όλοι τη γειτονιά . Επειδή μετά από έρευνα δεν μπόρεσα να βρω φωτογραφικό υλικό τις εποχής εκείνης ( που να βρεθεί τότε ) μόλις είδα τις foto στην παραπάνω σελίδα θέλησα να τις ανεβάσω και στο blog της Μπαμπίνης και να τις αφιερώσω στη μνήμη της θεία Λευτέρινας( έτσι όπως τη φωνάζαμε )
Σ.Μ

Εδώ ήταν τα μαντριά τω αδελφών Ν&Λ.Ζαρκαδούλα