Πολλοί νεώτεροι αναρωτιόμασταν και
πολλοί ακόμα θα αναρωτιέστε γιατί δόθηκε
το όνομα αυτό στην πάνω πλατεία του
χωριού μας , δόθηκε λοιπόν σ΄αυτόν τον
δάσκαλο που αγάπησε την Μπαμπίνη, όσοι
λίγοι από εμάς ,αν και δεν είχε γεννηθεί
στα χώματα της και παντρεύτηκε κόρη
Μπαμπινιώτισσα.
Ευστάθιος Γιαννακόπουλος 30
χρόνια προσφοράς
Ο Ευστάθιος Γιαννακόπουλος
του Σταύρου ,γεννήθηκε στις Σινιές
Κέρκυρας το 1880 και απεβίωσε στην Αθήνα
στις 13/8/1941. Το Σεπτέμβριο του 1896 εισήλθε
στο διδασκαλείο Επτανήσου, με έδρα την
Κέρκυρα και μετα από φοίτηση 4 ετών ,
αποφοίτηση τον Ιούνιο του 1900με βαθμό
9,2/28.Τον Ιούλιο του ίδιου έτους διορίσθηκε
ως δημοδιδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο
Πηγαδακίων Ζακύνθου όπου και υπηρέτησε
ως τον Σεπτέμβριο του 1901.Στις 3 Οκτωβρίου
1903 εκλήθη να υπηρετήσει την στρατιωτική
του θητεία εις το 10ον Σ.Π. ως την 3ην
Οκτωβρίου 1903 οπότε και απολύθηκε. Καθ'ον
υπηρετούσε την 1ην Απριλίου 1902 προβιβάστηκε
σε δεκανέα. Τον Σεπτέμβριο του 1903
διορίσθηκε δημοδιδάσκαλος στο Μοναστηράκι
Αιτ/νιας όπου και υπηρέτησε ως τον
Σεπτέμβριο του 1907 που διορίστηκε στον
Αγ. Βασίλειο Αιτ/νιας .Στις 12 Σεπτεμβρίου
1910διορίστηκε δημοδιδάσκαλος στη Μπαμπίνη
όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή
του , στις 11 Απριλίου του 1938 με το βαθμό
του εισηγητού. Κατά την επιστράτευση
του του 1912-1915 υπηρέτησε για 4 μήνες ως
έφεδρος(15/91912-24/1/1913 στο 10ο Σ.Π και μετα
την απόλυση του επανήλθε στη Μπαμπίνη.
Συνολικός χρόνος πραγματικής δημόσιας
υπηρεσίας 35 έτη .Από αυτά τα 28 έτη στη
Μπαμπίνη.
Το 1918 παντρεύτηκε την εκ
Μπαμπίνης Βασίλω το γένος Σοφοκλή
Τζούβαλη.Η οικογένεια Τζούβαλη ήταν
μια από τις ποιό ιστορικές οικογένειες
του χωριού μας, πολλοί ήταν αγωνιστές
, ενώ σημαντική ήταν η προσφορά του
Δημήτρη Τζούβαλη με το πολύτιμο χρονικό
που άφησε για τη Μπαμπίνη.
Με την Βασίλω απέκτησε 4 τέκνα
την Καλλιόπη , τον Ηλία( ο οποίος απεβίωσε
σε παιδική ηλικία), την Σοφία και τον
Σοφοκλή, ο οποίος είναι και ο επιζών
σήμερα .Ο Ευστάθιος έμεινε στη Μπαμπίνη
δάσκαλος και από τα χέρια του πέρασαν
οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας .Μαζί
του ήταν κατά καιρούς και άλλοι δάσκαλοι
, όπως η δασκάλα Μαίρη, ο Παπαμήτσος από
την Παπαδάτου, ο Τασούλης από τη
Μπαμπίνη,κ.α.
Την εποχή αυτή το μικρό σχολείο
είχε αναπτύξει πλούσια πολιτιστική
δραστηριότητα με θεατρική ομάδα ,ακόμα
και έκδοση τοπικής εφημερίδας. Κατά τη
διάρκεια της θητείας του στη Μπαμπίνη
ήταν και δεξιός ψάλτης αμισθί, επίσης
αμισθί εκτελούσε χρέη ταχυδρομικού
υπαλλήλου,διανέμοντας επιστολές στους
παραλήπτες των ,στη πλατεία του χωριού,
η οποία έχει σήμερα το όνομά του. Ακόμα
εκτελούσε και χρέη τηλεφωνητή,φυσικά
χωρίς αμοιβή .Στό παμπάλαιο και ετοιμόρροπο
σχολείο ήταν τοποθετημένο ένα πρωτόγονο
τηλέφωνο με το οποίο αγωνιζόταν να έρθει
σε επαφή με τον Αστακό και μέσο αυτού
με άλλη πόλη , αν κάποιος Μπαμπινιώτης
ήθελε να τηλεφωνήσει .
Τα καλοκαίρια , όταν έκλεινε
το σχολείο στη σκιά της καρυδιάς των
αδελφών Πιπερίγκου, των οποίων ετύγχανε
να είναι γαμπρός απέναντι από το σχολείο
, έκανε φροντιστήριο σε παιδιά που κατά
την κρίση του έπρεπε να συνεχίσουν τις
σπουδές των. Για το σκοπό αυτό πίεζε
τους γονείς των παιδιών αυτών να τα
στείλουν για παραπάνω σπουδές. Από τα
χέρια του βγήκαν πολλοί επιστήμονες .
Ένας από αυτούς ήταν και ο μακαρίτης
υπουργός Γεώργιος Παπαδημητρίου
(Γάκιας).
Μετά την συνταξιοδότησή του
,μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσουν
τα παιδιά του. Εκεί τον βρήκε ο πόλεμος
του' 40 και η Γερμανική Κατοχή .Δύσκολα
χρόνια για όλους και ακόμα περισσότερο
για τον Ευστάθιο που είχε 4 παιδιά. Το
δύσκολο Χειμώνα του 1941 αρρώστησε από
πνευμονία και πέθανε. Το 1950 η σχολική
επιτροπή με δάσκαλο το Κολέζα του έκανε
επιμνημόσυνη δέηση .Αργότερα πέθαναν
και οι δύο κόρες του , ενώ ο γιος του
Σοφοκλής ζει στη Αθήνα και έχει ένα γιο
και μια κόρη.
Πηγή: έν Μπαμπίνη Αρ. φύλλου
7
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.