ΠΟΙΗΣΗ: Του Άρη Μπιτσώρη για την παγκόσμια ημέρα ποίησης

Παιδιά που μεγαλώσανε,

πιάσανε τα τριάντα

που κουβαλούν βιογραφικά

και λάπτοπ μες στην τσάντα.

Τους βλέπω πότε στα Today’ s

πότε στο Lavativo

νέοι, ωραίοι, άτυχοι

μες στης ζωής το στίβο.

Σκαμπό στο πεζοδρόμιο,

αχνός στο κυπελάκι

μ’ ένα εβδομηντάλεπτο

αρύ το καφεδάκι.

Εκείνος μάλλον άνεργος,

αυτή κάπου με Ε.Σ.Π.Α.

προνομιούχοι αν καβαλούν

μια γερασμένη βέσπα.

Ζευγάρια αζευγάρωτα,

άστεγος ο δεσμός τους ,

με τι φτερά να φύγουνε

από το πατρικό τους;

Ίσως παλιοί μου μαθητές,

μα τέκνα είναι δικά μας

το κουρασμένο βλέμμα τους

μουντζώνει τη γενιά μας.