ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο ρόλος των εκλεγμένων εξουσιών και των πολιτών.
Ζούμε στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία όπου οι κοινωνίες για ευνόητους λόγους οργανώνονται και αντιπροσωπεύονται από θεσμούς τους οποίους ο ίδιος ο πολίτης συμμετέχει και ψηφίζει να τον εκπροσωπήσει. ( Θεσμοί εξουσίας, πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικά όργανα , σύλλογοι και διάφοροι άλλοι φορείς.)
Αυτό σημαίνει ότι ο πολίτης εξουσιοδοτεί τους εκλεγμένους εκπροσώπους του να διαχειρίζονται την καθημερινότητα του και να δίνει λύσεις στα προβλήματα του. Επίσης τους εξουσιοδοτεί να πράττουν ότι είναι δυνατό και με όποιο τρόπο τους επιτρέπει η νομοθεσία και το Σύνταγμα του κράτους, ώστε να αποτρέπουν καταστροφικές αποφάσεις που θα επιβαρύνουν την ίδια του την υπόσταση καθώς και το φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζει, συμμετέχοντας και ο ίδιος στις αποφάσεις τους όταν τους ζητηθεί. ( οι συλλογικοί αγώνες)
Τους εξουσιοδοτεί να τον ενημερώνει για τις αποφάσεις τους και όπου χρειαστεί να γίνει σύμμαχος στον ενιαίο αγώνα για επίτευξη του συλλογικού στόχου.
Άρα, μπορώ να ζω στη Νέα Υόρκη αλλά οι εκπρόσωποι μου εδώ οφείλουν να μεριμνούν ακόμα και για την ασφάλεια των περιουσιακών μου στοιχείων, τηρώντας τις νομοθεσίες και να με ενημερώνει για ότι συμβαίνει.
Οι εκπρόσωποι του λοιπόν οφείλουν να είναι μπροστά στα προβλήματα, να αφουγκράζονται τους πολίτες ,να τους ενημερώνουν,να οργανώνουν τον αγώνα, να προτείνουν λύσεις και να εμπνέουν τους πολίτες τους ή τα μέλη των συλλογικών οργάνων ώστε όταν χρειαστεί να είναι μαζί μια γροθιά στην αντιμετώπιση των πολύ σοβαρών θεμάτων ,ειδικά όταν κάποια είναι ζητήματα ζωής ή θανάτου για το χώρο που ζουν.
Οι πολίτες από την άλλη πρέπει να συμμετέχουν σε αυτές τις προσπάθειες και να πάψουν να βλέπουν το πρόβλημα, ως πρόβλημα κάποιων άλλων.
Όταν δεν τρέχεις να σβήσεις τη φωτιά στο χωράφι του γείτονα, μη περιμένεις να σβήσουν τη φωτιά στο δικό σου χωράφι που σύντομα θα το επισκεφτεί.
Ο ωχαδερφισμός και ο θάνατος σου η ζωή μου, είναι λογικές ζούγκλας και όχι πολιτισμένης κοινωνίας και δημοκρατίας αλλά και στη ζούγκλα ακόμα επιβιώνει πάντα ο ισχυρός και τα είδη πού έχουν συλλογική τακτική.
Ηγέτες ή συντεταγμένες εκλεγμένες εξουσίες που δεν προσπαθούν( ανεξήγητο γιατί!! ) να εμπνεύσουν τους πολίτες τους, για αγώνες επί του πεδίου, μιας και οι «διπλωματικές τους» προσπάθειες δεν εισακούστηκαν (όχι αποκλειστικά με δική τους ευθύνη) και οι δικαστικές αργούν, ίσως και εσκεμμένα, είναι αναπόφευκτο να οδηγήσουν και καταδικάσουν τους πολίτες τους σε μια καταστροφική ήττα για τους ίδιους και τον τόπο τους.
Επίσης, αν συμβαίνει αυτό, τότε ίσως να προκύπτει να έχουμε έλλειμα πολιτικής εξουσίας.
Στην ιστορία βλέπουμε άπειρα παραδείγματα κινημάτων, που ενώ ξεκίνησαν από το λαό αυθόρμητα και με δυναμική διάθεση, αλλά χωρίς μια συλλογική ή ηγετική καθοδήγηση και οργανωμένο αγώνα , στην πορεία εκφυλίστηκαν και διαλύθηκαν .
Η επανάσταση του 1821 μας δίνει πολλά παραδείγματα αποτυχημένων αλλά και επιτυχημένων προσπαθειών.
Συμπέρασμα 1. Κοινωνικοί αγώνες χωρίς την συμμετοχή εμπνευσμένης και αποφασισμένης ηγεσίας είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες στον αγώνα κάποιων πολιτών.
Συμπέρασμα 2. Κοινωνικοί αγώνες χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών επίσης είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της ηγεσίας.
Μια σωστή και φωτισμένη ηγεσία συνθέτει τα δύο συμπεράσματα και οργανώνει τον αγώνα.
Τότε οι αγώνες είναι καταδικασμένοι να επιτύχουν τον στόχο.
Παναγιώτης Ηλ. Χολής
Δημότης Ξηρομέρου
Related Posts :
