Από το 2017 έως και σήμερα ο Σύλλογος μας έχει καλύψει 43 συμπολίτες μας με 68 φιάλες αίμα.
Με το σύνθημα "Δώσε αίμα,Δώσε ελπίδα " και με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε σήμερα η εθελοντική αιμοδοσία του Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Συλλόγου Βάρνακα .
ΒΛΥΖΙΑΝΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ: Ο ΓΑΛΑΤΑΣ ΣΤΟ ΣΤΑΥΛΟ
Related Posts :
Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης:Γράφει ο Άρης Μπιτσώρης
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης και θυμήθηκα το Θανάση Κυριαζή [Αγρίνιο1887- Θεσσαλονίκη 1950] που οι σοφοί φιλόλογοι, δεν ξέρω με ποια κριτήρια, τον κατέταξαν στους ελάσσονες ποιητές του μεσοπολέμου.
Για μένα είναι ένας κοινωνικός ποιητής, άριστος τεχνίτης του στίχου. Γάργαρο νερό ο ρυθμός και η ωδική αρμονία των στίχων που αγγίζουν την καρδιά. Ξεκρέμασα το χειροποίητο κορνιζάκι που έχω στο ησυχαστήριό μου, το σκανάρισα και το μοιράζομαι μαζί σας.
Επίσης από την ποιητική συλλογή ¨Ζωή και Μοίρα¨ παραθέτω ένα απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό ποίημά του ¨ΦΤΩΧΟΣ – ποιητής¨ .
Τέλος επισυνάπτω τη συνάντηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου με τον ποιητή.
Ένα περιστατικό με τον Θανάση Κυριαζή
Δείτε-http://arisbitsoris.blogspot.com/
Related Posts :
ΠΟΙΗΣΗ:Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ. Γράφει η Βάσω Μπίρτα
Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Τώρα που μεγάλωσα
και έβαλα μυαλό
δεν θα έφευγα με τίποτα
απ΄ το όμορφο χωριό
Νόμιζα στην ξενιτιά
θα είναι κάτι άλλο
πιο όμορφο και δυνατό
κάτι πιο μεγάλο
Τώρα είναι αργά
για να επανορθώσω
και τα παλιά τα λάθη μου
τώρα να διορθώσω
και τι δεν θα' δινα παιδιά
μία μέρα να ξυπνήσω
και στις Μπαμπίνης τα στενά
πάλι να περπατήσω
θα΄μουν στα γεράματα
να πίνω χαμομήλι
μες την πλατεία του χωριού
την όμορφη Μπαμπίνη
όλα τα έχω αυτά
μέσα στη καρδιά μου
τώρα τα βλέπω όλα
μονάχα στα όνειρά μου
τώρα που μεγάλωσα
από εδώ και στο εξής
όπως λέει και ο λαός
όπου γης και πατρίς.
ΜΑΡΤΙΟΣ 2021.....ΒΑΣΩ ΜΠΙΡΤΑ
Related Posts :
Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας- Τι γιορτάζουμε
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι μια ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία.
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζουμε την ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 – 843 μ.Χ.).
Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια.
Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος (717 – 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη.
Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.
Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια.
Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.
Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.
Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.
Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.
Related Posts :
Η κήρυξη της Επανάστασης του 1821 στην Αιτωλοακαρνανία.
Μετά την έναρξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο τον Μάρτιο του 1821 ο Χουρσίτ Πασάς διέταξε τον Ομέρ Βρυώνη να περάσει από την Ανατολική Ελλάδα στην Πελοπόννησο για να καταπνίξει την Επανάσταση. Τότε ο Ομέρ Βρυώνης έδωσε εντολή στην τουρκική αρχή του Βραχωρίου να ζητήσει από τους Έλληνες οπλαρχηγούς της Δυτικής Ελλάδος να περάσουν στην Πελοπόννησο και να ενωθούν μαζί του για να χτυπήσουν τους επαναστατημένους Έλληνες.
Όταν οι οπλαρχηγοί της Αιτωλοακαρνανίας έλαβαν αυτήν την εντολή, δηλαδή, να εκστρατεύσουν εναντίον των ομοεθνών τους, συνήλθαν σε σύσκεψη στο Λουτράκι Κατούνας (στις αρχές Μαΐου μάλλον) με επικεφαλής τον αρχιστράτηγο Γ. Βαρνακιώτη και αποφάσισαν να επαναστατήσουν και αυτοί. Μετά από αυτήν την απόφαση ενημέρωσαν κρυφά τον πληθυσμό και άρχισαν να προετοιμάζονται και να σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις τους.
Μετά από τη συνάντηση στο Λουτράκι ο Θεοδωράκης Γρίβας έμαθε πως ένα απόσπασμα Τούρκων ιππέων κατέβαινε από την Αμφιλοχία προς το Αγρίνιο, έσπευσε με τους άνδρες του και προλαβαίνει τους Τούρκους στη Λάσπη. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν όλοι οι Τούρκοι. Η μάχη κρατήθηκε μυστική από τους Τούρκους, αφού τα πτώματα των Τούρκων θάφτηκαν. Η πράξη αυτή του Γρίβα πρέπει να θεωρηθεί η πρώτη επαναστατική ενέργεια στην Αιτωλοακαρνανία και έγινε στις αρχές Μαΐου με το παλιό ημερολόγιο (το Ιουλιανό).
Ύστερα ο Γρίβας, σύμφωνα με οδηγίες του Βαρνακιώτη, πήγε στο Αγρίνιο με 200 άνδρες, πως τάχα ακολούθησε τις εντολές του Βρυώνη, να πάει εκεί ώστε να προετοιμαστεί για την εκστρατεία στην Πελοπόννησο. Στο Βραχώρι έμεινε μέχρι τις 10/23* του μήνα όταν ειδοποιήθηκε πως οι άλλοι οπλαρχηγοί ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν την πόλη. Μετά το σύνθημα από τρεις φανούς ο Γρίβας βγήκε με τους άνδρες του κρυφά από την πόλη και συναντήθηκε στο Δογρί (Ντογρί) με τους οπλαρχηγούς Σιαδήμα, Γκοτζαμάνη, Αλ. Βλαχόπουλο και Γ. Βαλτινό. Αφού ενώθηκαν με τους άνδρες του Γ. Βαρνακιώτη και των άλλων Ξηρομεριτών οπλαρχηγών τα ξημερώματα τις 28ης Μαΐου χτύπησαν τους Τούρκους της πόλης.
Οι Τούρκοι κλείστηκαν στα οχυρά σπίτια τους και αμύνονταν. Τελικά παραδόθηκαν στις 10 Ιουνίου αφού ο Αλβανός δερβέναγας του Βραχωρίου Νούρκας Σερβάνης διέφυγε νύχτα από την πόλη (τη νύχτα της 7ης προς 8ης Ιουνίου) με τους 150 άνδρες του. Ο Σερβάνης είχε συμφωνήσει κρυφά με τους Έλληνες να παραδοθεί και να τον αφήσουν οι φύγει, όμως θεώρησε καλό για αυτόν να κλέψει τους Εβραίους και να φύγει. Τελικά ο Σερβάνης χτυπήθηκε στον Άγιο Βλάση από τους Γιολδασαίους και τον Κώστα Βελή και συνελήφθηκε αιχμάλωτος.
Μετά από δέκα μέρες πολιορκίας αναγκάστηκαν να παραδοθούν και οι Τούρκοι του Ζαπαντιού (20 Ιουνίου). Μετά την πολιορκία και την κατάληψη του Βραχωρίου και του Ζαπαντιού οι Τούρκοι εκδιώχτηκαν από την Αιτωλοακαρνανία και πέρασαν περιοχή της Άρτας, εκτός από μερικούς που είχαν κλειστεί στο φρούριο της Βόνιτσας και πολιορκούνταν από το Γ. Τσόγκα και άλλους ντόπιους οπλαρχηγούς.
Μετά τη νίκη στο Βραχώρι οι οπλαρχηγοί έστειλαν τον Γρίβα να ενισχύσει τα στενά του Μακρυνόρους, αφού είχαν πληροφορίες από τους οπλαρχηγούς Γώγο Μπακόλα, Ίσκο και Κουτιλίδα, που φύλαγαν το πέρασμα, πως κινδύνευαν από την μεγάλη εχθρική δύναμη των Τουρκαλβανών της Άρτας που κατέβαινε από το Μακρυνόρος. Με τη βοήθεια του Θ. Γρίβα οι Τουρκαλβανοί αυτοί απωθήθηκαν και οι Έλληνες ενίσχυσαν τις θέσεις τους. Σε λίγο έφτασαν και οι άλλοι οπλαρχηγοί στο Μακρυνόρος. Τότε ειδοποιήθηκαν ότι ένα εχθρικό σώμα αποβιβάζεται στο Λουτράκι Κατούνας. Ευθύς στέλνουν το Θ. Γρίβα με 300 παλικάρια στο Λουτράκι μέσω Καρβασαρά (νυν Αμφιλοχίας) και τους χτύπησε ενώ αποβιβάζονταν στην ακτή και όσοι γλύτωσαν αναγκάστηκαν να φύγουν με τα πλοιάρια. Εκεί ο Γρίβας ειδοποιήθηκε ότι άλλη εχθρική δύναμη πέρασε από την Πρέβεζα στο Άκτιο και πολιορκούσε τον Γ. Τσόγκα στο Κατάκωλο, έσπευσε σε βοήθειά του και ανάγκασαν τους Τουρκαλβανούς να μπουν στα πλοιάρια και να περάσουν ξανά στην Πρέβεζα.
* Οι διπλές ημερομηνίες αντιστοιχούν στο παλαιό και στο νέο ημερολόγιο. Στις 25 Μαΐου (με το Ιουλιανό ημερολ.) γράφτηκε η γνωστή επαναστατική προκήρυξη του Βαρνακιώτη.
Γ.Σ.Μ.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε το 2013 aitoloakarnaiko.net
Related Posts :
ΤΟ ΝΕΡΟ: Γράφει ο Γιάννης Γερογιάννης
«Δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγές, μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι αυτές».Μ’ αυτά τα λόγια ο Σεφέρης περιγράφει την στέρηση του λαού μας, Δυστυχώς όμως αυτά τα καταλαβαίνουν μονάχα όσοι στερήθηκαν το νερό κι όσοι αγωνιούν για το Μέλλον.