Κεραυνός εν αιθρία η επέλαση του "Λέανδρου" μέσα στον ανοιξιάτικο χειμώνα των τελευταίων ημερών. Ποιος ήταν όμως ο Λέανδρος και ποια σχέση είχε με τη χειμωνιά και το αγριοκαίρι, για να δώσουμε το όνομά του στο χιονιά που μας ήρθε;
Η πεντάμορφη Ηρώ ζούσε ολομόναχη, αποτραβηγμένη σε ένα απομονωμένο πύργο στη Σηστό, δίπλα στη θάλασσα. Ήταν ιέρεια της Αφροδίτης και είχε τάξει στη ζωή της να μείνει ανέραστη παρθένα, αφοσιωμένη σε όσα απαιτούσε το λειτούργημά της.
Η μόνη φορά που η κοπέλα άφησε τον πύργο ήταν σε μια γιορτή της Αφροδίτης, όπου πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στην πόλη για να τιμήση τη θεά. Και τότε ποιος την είδε και δεν θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Ανάμεσά τους ήταν και ο Λέανδρος, ένας όμορφος νέος από την Άβυδο, που μόλις είδε την καλλονή ένιωσε τα βέλη τού έρωτα να τρυπάνε την καρδιά του. Ούτε στιγμή δεν έκρυψε το ερωτικό του πάθος και αμέσως πλησίασε την Ηρώ, της φανέρωσε τον έρωτά του και της ζήτησε να γίνει γυναίκα του. Αλλά και η δική της καρδιά σκίρτησε από το ίδιο πάθος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να αντισταθεί στα φλογερά του λόγια και στη γοητευτική του παρουσία; Ο έρωτάς τους όμως από την πρώτη στιγμή σκόνταψε επάνω σε ένα μεγάλο εμπόδιο. Η Ηρώ ως ιέρεια της Αφροδίτης έπρεπε να της μείνει αφοσιωμένη, ζώντας μια ζωή ανέραστη και παρθενική. Γρήγορα όμως το πάθος τους αποδείχτηκε πιο δυνατό από το πρόβλημά τους. Γιατί συμφώνησαν να παντρευτούν, αλλά να κρατήσουν το γάμο τους κρυφό. Θα έσμιγαν μόνο βράδυ, όταν ο Λέανδρος θα περνούσε κολυμπώντας τον Ελλήσποντο. Ένα λυχνάρι που θα του έδειχνε το δρόμο θα τον έφερνε στην αγκαλιά της αγαπημένης του γυναίκας. Έτσι η Ηρώ μέσα στο γάμο της ζούσε μια διπλή ζωή: της αφοσιωμένης ιέρειας την ημέρα και της φλογερής ερωμένης το βράδυ. Με το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας ο Λέανδρος ξαναριχνόταν στη θάλασσα και γυρνούσε στην πόλη του.
Το εγχείρημά του αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο, η βαθιά του αγάπη όμως τού έδινε τη δύναμη και το θάρρος να το κάνει και να το ξανακάνει αδιαμαρτύρητα.
Δυστυχώς όμως, κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ με άγρια θαλασσοταραχή το λυχνάρι βρέθηκε αναμμένο, και ο Λέανδρος που το εξέλαβε ως ερωτική πρόσκληση, έπεσε στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, και παρόλο που πάλεψε με τα πελώρια κύματα, δεν έφτασε ποτέ στην ποθητή αγκαλιά τής γυναίκας του. Το πρωί το πτώμα του ξεβράστηκε στην ακτή της Σηστού. Όταν το είδε η Ηρώ, τρελή από τη συμφορά που τη βρήκε, αγκάλιασε τον αγαπημένο νεκρό, ρίχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε.
Μέσα στο σίφουνα του πόνου της πίστεψε πως η ζωή χωρίς το Λέανδρο δεν θα είχε νόημα. Και γι'αυτό έκοψε τη νήμα της και τον ακολούθησε στο θάνατο.
*Αγγελική Ζαχαριά .Εκπαιδευτικός .Κόρη της Θεοδοσίας (Σιας Κυριαζή)
