Λίγοι οι άνθρωποι οι καλοί στον κόσμο αυτόν τον ψεύτη
με μπέσα, με φιλότιμο και με καρδιά καθρέφτη.
Κι αντί να δίνει η ζωή χρόνια σ’ αυτούς αβάντζο
πρόωρα ο χάρος κι άξαφνα τους παίρνει μ’ έναν γάντζο.
Έτσι και σήμερα άρπαξε τον Πάνο εξαπίνης
έναν απ’ τους καλύτερους λεβέντες της Μπαμπίνης.
Ντόμπρος, με χιούμορ, έξυπνος, λόγια με βάθος, στέρεα
τίποτε γκρίζο επάνω του, ψυχή καθάρια, ακέραια.
Δεν ήτανε τομαριστής, αλλά από τους δότες
στέγη στο Σύλλογο έδωσε για μας τους Μπαμπινιώτες.
Θυμάμαι όταν του μαγαζιού μου ’δωσε τα κλειδιά του∙
με προσφοράς χαμόγελο, με όλη την καρδιά του.
Άξια γυναίκα άφησε, παιδιά καλά κι εγγόνια
τώρα χορεύει ζεϊμπεκιές στου ουρανού τ’ αλώνια.
Στο ξόδι του αφιέρωμα το ταπεινό μου ποίημα,
να ’ναι ελαφρύ σαν πούπουλο το χώμα του στο μνήμα.
