(«Κι όσοι αγαπιούνται και νεκροί, ποτέ τους δεν πεθαίνουν»)
Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος
Πέρασαν δεκαοχτώ χρόνια από τότε που η αγνή ψυχή του Τάκη Καρναβά πέταξε ψηλά, πολύ ψηλά στους αιθέρες της ελευθερίας, μακριά και πέρα από την επίγεια ανθρώπινη συμβατότητα, όπου αδέσμευτος πλέον με την κρυστάλλινη και καθάρια φωνή του συνοδεύει με την κιθάρα του το παράπονο των νεκρών: