«Ρίξε τη σβούρα σου!»
Βγάζει τότε τη σβούρα
Και την πετά με ορμή.
Σβίν… κάνει εκείνη
Και γυρίζει γρήγορα.
Αλφαβητάριο Ι.Κ.ΓΙΑΝΝΕΛΗ-Γ.ΣΑΚΚΑ
Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη
«Κάποτε οι σβούρες ήταν ξύλινες. Τις φκιάνανε από ξύλο. Συνήθως από πουρνάρι. Το πελεκούσαν καλά κυρίως οι πιστικοί, εκεί που έβοσκαν τα κοπάδια τους. Ήταν σαν το σφοντύλι που έβαζαν οι γυναίκες στο αδράχτι τους όταν έγνεθαν. (Ωραία παρομοίωση! Ξετύλιξε αυτόματα το κουβάρι της μνήμης μου).
Δεν είχαν όλοι σβούρα. Και όσοι είχανε την τρύπωναν να μην τους την πάρουν. Μιλάμε τώρα για το 1935-40. Έπαιξα πολύ σβούρα!
Μετά τον πόλεμο του 40 σβούρες κερδίζαμε με τις τύχες που παίρναμε δώρο με τις καραμέλες που αγοράζαμε στο μπακάλη.
Τώρα είδα έχουν κάτι πλαστικά που μοιάζουν με σβούρα…».
[Προφορική αφήγηση (4-5-2017) του Αλέξανδρου Κυριαζή από τη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, γεν. το 1930].
