Η ιστορία της διαχείρισης και συντήρησης του κρέατος και ειδικά του χοιρινού, πάει πολλά - πολλά χρόνια πίσω.
Τα παλιότερα χρόνια και μέχρι περίπου τα τέλη της δεκαετίας του ᾿50, δεν υπήρχε επαρχιακό σπίτι, που να μην εκτρέφει ένα τουλάχιστον γουρούνι, για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες της οικογένειας.
Η έλλειψη μέσων ψύξης και συντήρησης, της μεγάλης ποσότητας κρέατος που είχαν να διαχειριστούν, οδήγησε τους ανθρώπους στο να επινοήσουν τρόπους και τεχνικές, που θα τους επιμήκυναν το χρόνο διατήρησης του κρέατος.
Έτσι οι άνθρωποι και με το πέρασμα των χρόνων έκαναν την ανάγκη ... έθιμο και στη συνέχεια γιορτή.
Το έθιμο αυτό, λέγεται της «γουρουνοχαράς ή γρουνουχαράς» και καθιερώθηκε να γίνεται, ανάλογα τον τόπο, λίγο πριν ή λίγο μετά τα Χριστούγεννα.