Γράφει:Ο Αλέξανδρος Κυριαζής
« Είτα την Λυκίων πόλιν, την μυρίπνουν τε και τρισόλβιον, εν ήπερ ο Μέγας Νικόλαος, ο του Θεού θεράπων, αναβλύζει τα μύρα κατά το της πόλεως όνομα».
(Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος)
Από
μικρό παιδί αγαπητοί
φίλοι, οι λέξεις
αυτές δεν ήσαν άγνωστοι σε εμέ, ούτε ως
ρήση, ούτε ως
έννοια, καθώς στα παιδικά
μου χρόνια συνεπικουρούσα τον εφημέριο εις το ιερό του
καθήκον επί δεκαετία(αν και
συνέπεσε αυτή μου η επικουρία με την υποδούλωση του
Έθνους το 1941) παράλληλα με τη
σταθερή επιλογή των γονιών μας, να μας εμπεδώνουν
εντέχνως τη χριστιανική αγωγή και
το σεβασμό μας , στον
πολιούχο μας άγιο Νικόλαο. Εις
το ιερόν του αγίου Νικολάου άκουσα
το κροτάλισμα των πολυβόλων από τα
γερμανικά στούκας το 1941 ανήμερα
του Πάσχα επικαλούμενος τη βοήθειά του .
