Αφιέρωμα
στον Χρ.Θεοδώρου
Όταν
από μικρό παιδί ζεις στο πετσί σου τη
σκληρή ως βάρβαρη καθημερινότητα του
χωριού σου, όταν από πιτσιρικάς κάτω
των 10 χρόνων γνωρίζεις την ταλαιπώρια,
μέσα στον ήλιο ή την βροχή, και συ στο
καθημερινό δρομολόγιο, πότε ανεβασμένος
στα καπούλια του ήσυχου γαϊδουράκου –
μεταφορικού μέσου του γάλατος απ’ την
στρούγκα στο γαλατά – πότε με τα πόδια,
όπως συνέβαινε στον δρόμο της επιστροφής
για ολόκληρα χιλιόμετρα, λόγω του
φορτίου, τότε συνειδητοποιείς πως πρέπει
να αλλάξεις κάτι. Να καλυτερέψεις τη
ζωή σου. Να σταματήσει αυτό το χωρίς
σχεδόν κανένα όφελος μαρτύριο.
