Αλθέα στο βελανιδόδασος Ξηρομέρου


Πρόκειται για πόες ή θάμνους με φύλλα παλαμοειδή, χνουδωτά, με οδοντωτά ή πριονωτά χείλη. Είναι πολυετή φυτά με πολύ ψηλό όρθιο βλαστό, ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα άνθη κατά μήκος του. Τα άνθη της Αλκέας είναι συνήθως κόκκινα, ροζ ή ιώδη και έχουν σχήμα χωνιού και διάμετρο μέχρι 10 εκατοστά που ευδοκιμούν σε περιοχές μέσου και χαμηλού υψομέτρου. Η περίοδος ανθοφορίας της Αλκέας είναι από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο.[2]

Στην ελληνική μυθολογία η Αλθαία ήταν σύζυγος του βασιλιά της Καλυδώνας (στην ΑιτωλίαΟινέως. Η Αλθαία ήταν κόρη του βασιλιά Θεστίου και της Ευρυθέμιδας, και επομένως αδελφή της Λήδας.

Καλυδώνα. βίντεο.
Η Αλθαία απέκτησε με τον Οινέα τους Τοξέα, Θυρέα, Κλύμενο, τον ήρωα Μελέαγρο και τιςΜελεαγρίδες Γόργη και Δηιάνειρα. Αναφέρεται πάντως και ότι τον μεν Μελέαγρο απέκτησε με τον θεόΆρη, τη δε Δηιάνειρα με τον θεό Διόνυσο.
Κατά τον μεταγενέστερο μύθο, όταν ο Μελέαγρος ήταν επτά ημερών βρέφος οι Μοίρεςεμφανίσθηκαν στην Αλθαία για να πουν το μέλλον του. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, της είπε ότι ο γιος της είχε γενναία ψυχή, η δεύτερη, η Λάχεσις, ότι θα είναι ανδρείος, ενώ η τρίτη, η Άτροπος, αφού είδε ένα δαυλό που καιγόταν, είπε ότι ο γιος της θα πέθαινε όταν θα καιγόταν τελείως το ξύλο του. Η Αλθαία, έντρομη, άρπαξε και έσβησε τον δαυλό, τον οποίο φύλαξε στη συνέχεια με μεγάλη προσοχή σε ένα κιβώτιο για να διατηρήσει το παιδί της στη ζωή. Αργότερα, όταν ο Μελέαγρος μεγάλωσε, έλαβε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου. Σε αυτό είχε συμμετάσχει και η Αταλάντη, και ο Μελέαγρος σκότωσε στη διαμάχη τους θείους του (γιους του Θεστίου) προκειμένου να προσφέρει το τομάρι του θηρίου στην Αταλάντη, και δίκαια, καθώς εκείνη το είχε πληγώσει πρώτη. Τότε η Αλθαία εξοργίσθηκε τόσο πολύ για τον φόνο των αδελφών της, Τοξέα και Πλεξίππου, ώστε άρπαξε τον κρυμμένο δαυλό και τον έκαψε, με αποτέλεσμα να πεθάνει αμέσως ο γιος της. Αυτή η ιστορία παρουσιάζει ομοιότητα με τον σκανδιναβικό μύθο του Norna-Gests. Η Αλθαία όμως αργότερα μετανόησε και αυτοκτόνησε.
Μια παραλλαγή του μύθου αναφέρει ότι, όταν η Αλθαία ήταν έγκυος, κατάπιε ένα βλαστάρι ελιάς και το «γέννησε» μαζί με τον Μελέαγρο. Αργότερα όμως, όταν πληροφορήθηκε τον φόνο των αδελφών της από τον γιο της, έκαψε την ελιά κι έτσι ο Μελέαγρος πέθανε. Τα πρώτα στοιχεία για τον μύθο της Αλθαίας βρίσκονται στον Όμηρο και στον Ησίοδο. Μετέπειτα συμπληρώθηκαν από τους τραγικούς ποιητές και μυθογράφους.


 

Το αμπέλι μου, με την αγράμπελη να μοσχοβολάει στους φράχτες



Γράφει ο συμπολίτης μας Δημήτρης Κουβέλης, ο οποίος είναι ερασιτέχνης αμπελουργός και έχει φτιάξει το αμπέλι του στην πατρίδα του, Αστακό Αιτωλοακαρνανίας.
Το βασικότερο αξίωμα της οινοποίησης, είναι: Το καλό κρασί φτιάχνεται στο αμπέλι!!!

Ο κ. Δημήτρης Κουβέλης. 
Το ιδιόκτητο αμπέλι είναι αυτό που θα δώσει την άριστη πρώτη ύλη, για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα εξαιρετικό κρασί. Έτσι λοιπόν, πρώτα από όλα, μακριά από ζιζανιοκτόνα. Τα… χορτάρια δεν είναι κακό, άντε να μειώσουν λίγο την παραγωγή. Αν μας ενδιαφέρει η ποιότητα, τότε δεν πρέπει να μας απασχολούν πολύ. Ας είναι αυτό μια άμυνα στο "διατροφικό πολιτισμό" της εποχής μας. Ας είναι, το φάρμακο του Ιπποκράτη, το "Αίμα" του Χριστού και το 2ο τετραθέμελο του κόσμου τούτου κατά Καζαντζάκη, χωρίς τοξικά.

Η φιλόξενη ξηρομερίτικη πλαγιά, για το 10χρονο φυτό του Διόνυσου, ετοιμάζει το νέο "IN VINO VERITAS" του 2014!.
Φέτος, εξαιρετικά βροχερή χρονιά, κυρίως τον Απρίλιο και Μάιο, ήταν πολύ δύσκολη όσον αφορά την προστασία από τον περονόσπορο. Παρότι λόγω των διακοπών του Πάσχα, την περίοδο με τις πολλές βροχές, έτυχε να βρίσκομαι στο χωριό και να ραντίζω σχεδόν κάθε βδομάδα, χρειάστηκε η εμπειρία των τελευταίων 10 ετών στα ραντίσματα για να έχω την ελάχιστη δυνατή απώλεια.

Οι απώλειες κυμάνθηκαν από 10% έως 50% (!!!) ανάλογα με την ποικιλία. Αυτές μέχρι τις 20 Ιουνίου, που η καιρική αστάθεια επαναλαμβάνονταν σχεδόν ανά βδομάδα. Αλλά μέχρι του Σταυρού, ο δρόμος είναι μακρύς. Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το επερχόμενο καλοκαίρι. Τώρα ήδη έχουν αναλάβει δράση, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, οι πολλές ακρίδες τσιμπολογώντας τις νεαρές ρώγες. Δεν θα αργήσουν πολύ τα πουλιά, οι σφήκες και οι μέλισσες. Όσο για τις αλεπούδες, ευτυχώς που υπάρχει ο σκύλος άγρυπνος φρουρός.

Merlot…οινικά μοιραίο, η βελούδινη γευστική του απαλότητα σε σκλαβώνει.
Αλώβητα από τον περονόσπορο έμειναν τα chardonnay και merlot, επειδή ανθίζουν πρώιμα και είχαν ρογιάσει όταν ήρθαν οι πολλές βροχές. Την πιο μεγάλη ζημιά έπαθε το ντόπιο άσπρο και το cabernet sauvignon. Αυτά τα πέτυχε πάνω στο άνθος και το επιμελημένο ράντισμα ήταν αδύνατο, με αποτέλεσμα να πάθουν και τη μεγαλύτερη ζημιά.

Επίσης φέτος λόγω των πολλών βροχών είχαμε μεγάλη βλαστική ανάπτυξη και τεράστιες βέργες που εύκολα έσπαζαν από το νοτιά.

Κοριτσάνος, ο αρωματικός
Chardonnay…επιφορτισμένο για ακόμα καλύτερο κρασί!
Cabernet sauvignon …με υψηλές προσδοκίες!

Παπαδ'κό. Κρατάει στην αγκαλιά του μια από τις 533 φιάλες από το υπέροχο λευκό του 2013. Με παραγωγή 500lt/στρ., διαθέτει πλούσιο σώμα και υψηλή συμπύκνωση


.....................................................................................................................