Οι
πληροφορίες που έχουμε γενικότερα για
τους μοναχούς της Μονής Πόρτας Μπαμπίνης
είναι ελάχιστες. Σύμφωνα με τον Πουκεβίλ,
στις αρχές του 1800 είχε δώδεκα μοναχούς.
Εκτός από τα ονόματα του καταλόγου
«ζώντων και τεθνεώτων», που σώζεται
μέσα στο ιερό, γνωρίζουμε τον ηγούμενο
και πνευματικό Ματθαίο και από ένα
βιβλιογραφικό σημείωμα του 1699 τον
αντιγραφέα κωδίκων Καλλίνικο.
Ο
ηγούμενος Ματθαίος έγραψε το συναξάρι
του οσίου Βαρβάρου του Πενταπολίτου
και το οποίο εκδόθηκε το ανωνύμως 1734.
Κατά τον Ματθαίο, ο Βάρβαρος ήταν
χριστιανός αιχμάλωτος των Τούρκων, επί
Σουλτάνου Σουλειμάν, ως κωπηλάτης σε
πλοίο. Κάποια στιγμή ο Τουρκικός στόλος
(μάλλον πρέπει να αναφέρεται στον στόλο
του Χαριεντίν Μπαρμπαρόσσα) ήρθε στην
περιοχή της Βόνιτσας και ο Βάρβαρος
κατάφερε να αποδράσει (1544) με τις αλυσίδες
του και να κρυφτεί στην περιοχή της
Τρύφου, όπου διαρρέεται από το ποτάμι
Νύσσα. Εκεί έμεινε σε σπηλιά για 18 χρόνια
χωρίς να αποχωριστεί τις αλυσίδες.
Απεβίωσε εκεί και θάφτηκε το 1562. Ο
Ματθαίος αναφέρει πως πήγε και ο ίδιος
στην κηδεία του, όπως και ο ηγούμενος
της Μονής Δραγαμέστου Ευθύμιος κ.ά.
Σημαντικό
μνημείο για τους ανθρώπους που έζησαν
και αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Θεό στη
Μονή του Αγίου Γεωργίου είναι ο κατάλογος
«ζώντων και τεθνεώτων», που σώζεται
στην αρχή του βόρειου τοίχου κάτω από
τον Προφήτη Ηλία. Στις πρώτες είκοσι
σειρές του καταλόγου μνημονεύονται
ονόματα αρχιερέων, ιερομονάχων και
μοναχών, στις επόμενες πέντε μνημονεύονται
μοναχές και στις επόμενες, ως την 39,
ιερείς. Ο κατάλογος αυτός μάλλον
μεταφέρθηκε από την Παρρησία του
μοναστηριού στον τοίχο της πρόθεσης
από τον αγιογράφο το 1726, γιατί αναφέρεται
τέταρτο και ο όνομα του μητροπολίτη
τότε Ναυπάκτου και Άρτης Ιωαννίκιου
(1723-1727).
Γ.Σ.Μ
