ΟΙ ΚΑΜΑΡΙΑΡΑΙΟΙ



Με την ανάληψη των καθηκόντων του Δημήτρη Κομπλίτση ως Δημοτικού Συμβούλου στο Δήμο Ξηρομέρου καθώς και την εκλογή του γιού του Φώτη ως Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Μπαμπίνης. Ο συγχωριανός μας Άρης Μπιτσώρης μας έστειλε το παρακάτω ποίημα .

Φυλούν μια πύλη του χωριού, βράχοι ακρογωνιαίοι
Κομπλίτσηδες στα έγγραφα, γνωστοί ως Καμαριαραίοι.

Από το σόι αυτό, λοιπόν, που έχει έδρα τη Μπαμπίνη
πατήρ και γιος για τα κοινά ανέλαβαν ευθύνη.

Τα ηνία του Συλλόγου μας παρέλαβε ο Φώτης
ο γιος∙  ωραίος, σοβαρός και παλικάρι πρώτης.

Έχει τις δυνατότητες, φέρνει και αύρα νιότης
πρέπει κοντά του να σταθεί ο κάθε Μπαμπινιώτης.

Ο Μήτσος, ο πατέρας του – το διάβασα στα Μέσα-
ως Σύμβουλος Δημοτικός μπήκε στο Δήμο μέσα.

Παίρνει την έδρα που βαρύ έχει αφήσει ίσκιο
ο Μάκης που υποστήριξε το ίσο  και το δίκιο.

Όμως στα συνδικάτα αυτός, παλιά είναι καραβάνα
και δύσκολο είναι να πιαστεί μέσα σε δίχτυα πλάνα.

Λέει  ο Τόλιας, που εύστοχες χρησιμοποιεί εκφράσεις:
¨ο αδερφός μου κόκκινες θα κάνει παρεμβάσεις.

Πατέρας και υιός, λοιπόν, με φρόνηση και γνώση
άνθρωποι που ο τόπος μας έχει ανάγκη τόση.

Σίγουρα των εξουσιών δε θα ’ναι δεκανίκι
κι ελπίζω να μην τους τραβά το κόμμα απ’ το μανίκι.

21-10-2014  Άρης Μπιτσώρης

Δεύτερη ήττα για την Α.Ε.Μπαμπίνης




Την δεύτερη ήττα  στο πρωτάθλημα Γ΄ Κατηγορίας, σε ισάριθμα παιχνίδια, για την Α.Ε.Μπαμπίνης από τον  Α.Ο. Σπάρτο που επικράτησε εκτός έδρας με 4-0
Οι φιλοξενούμενοι ήταν καλύτεροι από τον αντίπαλο τους στο μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος και πίεζαν για το γκολ. Αυτό ήρθε στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους. Εκτέλεσε κορνερ ο Πάρης Χαρδαλιας στο δευτερο δοκαρι και ο Καβαλαρης με κεφαλια άνοιξε το σκορ. Στο δεύτερο ημίχρονο οι γηπεδούχοι ανοίχτηκαν με στόχο να πετύχουν κάποιο γκολ και να ισοφαρίσουν και έτσι οι φιλοξενούμενοι βρήκαν περισσότερους χώρους, με αποτέλεσμα στο 52΄ ο Σρογουτης με σουτ έξω από την περιοχή να κρεμάσει τον αντίπαλο τερματοφυλακα και να κάνει το 0-2. Στο 63΄ο Δρογουτης έκλεψε την μπαλα απο το στοπερ και με ωραιο πλασε έκανε το 0-3. Στο 70΄ μετα απο ωραία κυκλοφορία της μπαλας ο Δρογουτης πάσαρε στον Πάρη Χαρδαλια στο υψος του πεναλτι και ο τελευταίο διαμόρφωσε το τελικό 4-0.
Μπαμπίνη: Ζαρκαδουλας Κ., ΖαρκαδουλαςΕ., Λιαμης Β., ΜασαληςΚ. Τσαπραλης Α., Μπαρμπαρουσης Σ. Σωτηροπουλος Χ., ΚοσμαςΦ, Μπενεκος Δ.
Α.Ο. Σπάρτο: Kορομηλιας X., Παύλος Χ., Μπιστιτζανος Π., Τζουμερκιωτης Σ., Καβαλαρης Β, Νικολετος Γ., Κυροσιμος Μ. Τσιλικης Φ. Καβαλαρης Γ. Χαρδαλιας Π. Δρογουτης Α.. Έπαιξαν και οι Γακης Θ., Και Χαρδαλιας Κ.
agrinio-sport.gr


Μπαμπίνης……Μνήμες




Αγροφύλακας  Κων/νος Μπενέκος

  Γυρίζοντας σήμερα πίσω  τη  μνήμη    προς την ιστορίας  μας  διά  να  αποδώσω  τον οφειλόμενο  φόρο  τιμής  στις  ημέρες  εκείνες  του  1940  και  στους  ανθρώπους  της Μπαμπίνης  που κείνες  τις  ώρες έκαναν  το χρέος  τους,  βρέθηκα   μπροστά  σε  μια  σχολική    φωτογραφία των  παιδικών  μας  χρόνων όπου  εκείνος  εις  οριζόντια  στάση  και  εγώ  εις  το  πίσω  μέρος  προφανώς  να  καλύψω τη  γύμνια  των  ποδιών  μου συμπληρώναμε  τη  σχολική  φωτογραφία.  Γράφω  για  τον Κωσταντίνο  Μπενέκο  του  Σπύρου.


 Και  επειδή  εκείνος  έφυγε  κοντά  στην επέτειο  του  1940   στις  τελευταίες  ημέρες  του Οκτώβρη  πριν  12  χρόνια  αισθάνομαι  την ανάγκη  να  γράψω  διό  λέξεις  τιμώντας τη  μνήμη  του.  Η  Μοίρα , μας  ένωσε  με  τον αλησμόνητο , στον έβδομο  χρόνο  της  ζωής  μας  εις  τα  σχολικά  θρανία    εις  ένα μακρύ  διάστημα  μέχρι  της αναχωρήσεώς  μου  από  το  χωριό. Φεύγοντας  άφησα πίσω  τη  φιλία  μας  ανέφελη.  Ήταν  οξυδερκής  νους  και  πολύ  παρατηρητικός .  Από  τα  παιγνίδια  μας  προτιμούσαμε μακριά  από τους  120  μαθητές, αυτά  που  η  λύση  τους  ήθελε  σκέψη.  Ένα  από  αυτά  ήταν η θρυλική   «Τριότα».  ΄Ένα  κάρβουνο σχημάτιζε  ένα  τετράγωνο  με  τις  διαγώνιές  του  και  των κέντρων  των πλευρών επί  των πλακών των θυρών  της  εκκλησίας  και  εκείνο  μας  περίπου  ένα  μικρό  σκάκι. Αυτό  μας   έτρωγε  τις περισσότερες  ελεύθερες  ώρες.  Ο  αμέσως  επόμενος  χρόνος  του  εμφυλίου μας  χώρισε  και οι επαφές  μας  ελάχιστες .Έμαθα  όμως  αργότερα και τον συνεχέρην διά  την οικογενειακή  του αποκατάσταση  και το διορισμό  του  στην Αγροφυλακή  την οποία  υπηρέτησε  με  πνεύμα  συμφιλιώσεως και  κατευνασμού  των κατοίκων αφατρίαστα  .  Προς  το  τέλος  της  ζωής  του σε  μια  μας  επαφή  μου  έμαθε  τη  τέχνη  του «μπολιάσματος» των δέντρων η  οποία  με  έκανε  να  τον συμπαθώ ιδιαίτερα.  Εκεί  διαπίστωσα  μαζί  το  ήπιο   του  χαρακτήρος  του  και  τη σωφροσύνη  των  λόγων  του. Έφυγε όμως  πολύ  ενωρίς  και  αυτός τις  20  Οκτωβρίου  Φθινόπωρο  του 2002.  Ας  είναι  καλά  εκεί  όπου  ευρίσκεται  και   οι λέξεις  μου αυτές    από την  πρόσκαιρο  αυτή  παρουσία  ας  είναι  ένα  μνημόσυνο  υπέρ  αναπαύσεως  της  ψυχής  του.


17-10-2014  Αλέξανδρος  Κυριαζής.

.....................................................................................................................