Το Παραδοσιακό Καλλιτεχνικό Εργαστήρι έχει την ιδιαίτερη τιμή να σας προσκαλέσει στην μουσικοχορευτική εκδήλωση με θέμα: «Βρύση μου μαλαματένια - Το νερό στη λαϊκή μας παράδοση», που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 και ώρα 20:00 στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου. Συμμετέχουν οι χορευτικές ομάδες του Συλλόγου μας, η χορωδία παραδοσιακού τραγουδιού και παραδοσιακή ορχήστρα.

Το νερό, πηγή και σύμβολο ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο λατρείας. Αποτελεί ιερή και μαγική δύναμη, γεμάτη θεραπευτικές και αναγεννητικές ιδιότητες. Έχει συνδεθεί με διαφορετικές χρήσεις και συμβολισμούς, θρησκευτικές πρακτικές, μύθους και παραδόσεις.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστούν τραγούδια, χοροί και δρώμενα από τη λαϊκή μας παράδοση, τα οποία φανερώνουν τη μεγάλη αξία του νερού, την άμεση σύνδεσή του με τη ζωή, καθώς και τις πρακτικές με τις οποίες ο λαός μας επιχειρεί να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη ωφέλεια από τις ευεργετικές δυνάμεις του νερού, να αποτρέψει τον ιδιωτικό σφετερισμό, αλλά και τις επιπτώσεις από τη μόλυνση ή τη στέρησή του.

«Λίγο το νερό για να το ‘χεις Θεό
Και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του»
Οδυσσέας Ελύτης

Είσοδος 3 Ευρώ.

Το κόστος της παραγωγής καλύπτεται από το ταμείο του Συλλόγου και τις ευγενικές χορηγίες των υποστηρικτών μας.
Τα έσοδα της εκδήλωσης από τα εισιτήρια, ενισχύουν το ταμείο μας και διατίθενται για την υλοποίηση όλων των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Συλλόγου.

Share :

Facebook Google+ Twitter

Related Posts :

του Αποστόλη Κομπλίτση

     Αυτές τις μέρες  έτυχε να  βρίσκομαι για δουλειές σ΄ ένα παραθαλάσσιο χωριό  στα  Μεσόγεια. Όπως   περπατούσα  σε κάποιο κεντρικό δρόμο άκουσα τον παρακάτω διάλογο και επειδή αμέσως κατάλαβα ότι ένας από τους δύο ήταν σίγουρα Ξηρομερίτης , σταμάτησα  τον κατέγραψα και σας τον μεταφέρω  αυτούσιο.

        Καλημέρα  Αποστόλη, τι κάνεις;

        Γειά σ΄ Βασίλ΄. Τι να κάνου; ΄Αυπνους είμ΄.

        Γιατί μωρέ; Ποιος σε πείραξε;

        Ουρέ γαμού του στανιότς κάτ΄καπρουπούλια ούλ΄νύχτα μι τα μηχανάκια ,  φαρουμανάνι πέρα  δώθι και δε μάφήν΄νι  να πλαέσω.  Κι δε θέλ΄ κι  κείν΄ η διαουλουγίνικα  να πάμι στου χουριό. Δε τς αρές΄λέει, γιατί δεν έχ΄ κουντά θάλασσα. Κι ειπηδή λέει ότι ΄γω πααίνου στου καφενείου κι αυτήνη δεν έχ΄ τι να κάν΄.

        Ε  καλά  βρε  Αποστόλη , μην κάνεις έτσι . Δε χάθηκε  ο κόσμος . Παιδιά είναι και θέλουν τα δικά τους.

        Τί παιδια κι κουλουκύθια μάραθα μ΄λες τώρα.  Ειμίς  τότι που ΄μαστανι μ΄κρά για να ιδούμι βρακί  κόσιβαμι σι καμιά   απλουταριά.  Κι όσο για θάλασσα π΄θέλ΄η γ΄ναίκα μ΄, πού να βρούμι!!! Απέκεια απ΄του χουριό πάιναμι κι μπλουτσιάναγαμι στα Βαράγγια στου γηρουμπόρου. Τσγαρίζουμαστανι μες   τς  λάσπις κκι τσι λγιές. Κι μιτά  τίραγαμι να βρούμι κανά φραντζιάτου ή κάνα  ίσκιου   να ξημησμιριάσουμι.

      Αυτά πρόλαβα να ακούσω και μετά πήγα και τον γνώρισα. Και μάλιστα καταχάρηκε γιατί βρεθήκαμε συνονόματοι και κοντοχωριανοί. Η φιλοξενία του κατά τη γνωριμία μας ήταν πράγματι φιλοξενία  ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗ!!!

  Περιμένω με πολλή χαρά (ελπίζω να θελήσει η γυναίκα του) τον συμπατριώτη μου να κατέβει  τον Αύγουστο  στο χωριό , να συναντηθούμε και να είναι χαρούμενος και ΓΕΛΑΣΤΟΣ, όπως ήταν κατά τη γνωριμία  μας , εκεί στον τόπο κατοικίας του…  

    

Share :

Facebook Google+ Twitter

Related Posts :