Γράφει: ο Απόστολος Κομπλίτσης
Ξυπνώντας σήμερα το πρωί μετά τα
αποτελέσματα των ευρωεκλογών θυμήθηκα
ένα καφενείο που πήγαινα που και που και
συναντούσα το φίλο μου τον Αλέξη μαζί με
την παρέα του , τον Φώτη, τον Μανώλη, τον Τάκη και πολλούς άλλους. «Μαλώνανε»
συνέχεια και όλο διαφωνούσανε. Εγώ πάλι δεν μπορούσα να σταυρώσω κουβέντα. Έτσι
αποφάσισα να τους τα γράψω.
Πολύ καιρό μου
έλεγες πως είχες ανησυχίες .
Κλαψούριζες και
φώναζες σε καναπέ και «μπάρες».
Μεγάλα λόγια έλεγες
μα ήταν «αγκινάρες».
Το φρεντοτσίνο έπινες και η σκέψη σου «πετούσε».
Το «στοίχημα» και
την ομάδα σου πάντα η καρδιά σου
λαχταρούσε.
Έβλεπες τα τούρκικα
και όλες τις συζητήσεις .
Μπροστά στο «χαζοκούτι» σου ένοιωθες σαν Δερβίσης.
‘Επαιρνες αμπάριζα
κουρεία και πλατείες.
Το τραμ – τα
λεωφορεία –μα… και τα μεζεδοπωλεία.
Τρώγοντας και
πίνοντας φώναζες για όλα όσα σου
συμβαίνουν ,
αγανακτείς και νοιώθεις μια αηδία.
Μα ως
κουβεντομάστορας ένοιωθες
πρωταθλητής!!!
Χωρίς κανένα
προηγούμενο είχες γίνει σ΄ όλα τα ζητήματα
πολύ καλός
αναλυτής.
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ
ΕΓΙΝΕΣ ΔΟΥΛΟΣ ΕΥΡΩ - ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Δε σκέφτηκες τον
τόπο σου ούτε την λευτεριά σου .
Ξεπούλησες για ένα
σώβρακο αβίαστα τα ίδια τα παιδιά
σου.
Πήγες και τους
ψήφισες, τους έδωσες τη νίκη.
Αυτοί θα
συνεχίσουνε κι εσύ δεν θα΄ χεις ούτε και για το
νοίκι.
Σου τάξανε
παράδεισο πιλάφια και λουκούμια.
Αυτά όμως που θα
μείνουνε θα ΄ναι τα χρεωστούμενα και οι
φουσκωτοί
λογαριασμοί, μεγάλοι σαν αγγούρια.
Τόσο καιρό , τόσα
πολλά όλα αυτά που μου ΄λεγες, έτσι
απλά και ξαφνικά τα έκανες στην πάντα.
Έτσι συμπατριώτη
μου , στο λέω απλά και καθαρά μα και
πολύ ΣΤΑΡΑΤΑ .
Άντε τώρα και «ΚΑΛΑ ΣΑΡΑΝΤΑ».
Εγώ δεν είμαι ποιητής, δάσκαλος στην ψυχή σου.
Ούτε και που
σκέφτηκα να γίνω και κριτής σου.
Σου τα ΄ πα και «
ΞΕΘΥΜΑΝΑ» κι εσύ ΠΡΑΞΕ ότι θέλεις στη ζωή σου.
Μάθε ακόμα ΑΛΕΞΗ ΜΟΥ!!! (έτσι όπως μου τα ΄
λεγες εσύ )
για την
εκμετάλλευση τη ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ αλλά και για την
ΕΝΩΣΗ ΤΗΝ
ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ.
ΨΕΜΑΤΑ σου είπανε.
ΨΕΜΑΤΑ που τα
ήθελες κι εσύ.
Η εκμετάλλευση ποτέ
μα ποτέ δε θα γίνει πιο καλή και ούτε πιο
δημοκρατική!!!
Απείχες απ ΄ τις εκλογές και πήγες παραλία.
Απ΄τις δικές σου
ενοχές , ψάχνεις τη δικαιολογία.
Παλιά εγώ σας τα
έλεγα Αλέξη – Φώτη – Τάκη.
Χορέψτε τώρα όλοι
μαζί ένα καλό Συρτάκι.
Τώρα τα
αποτελέσματα ελπίζω να σκεφτείτε, αλλιώς σε πάτο πηγαδιού σίγουρα θα
ξαναβρεθείτε.
Αν δε αλλάξτε
τακτική κι αυτή σας την απάθεια , έτσι είναι
Αλέξη μου, ναι-ναι
και όπως λέει ο ποιητής
Ετοιμαστείτε να
αποχαιρετήσετε την ΑΛΕΞΑΝΤΡΕΙΑ…
