ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
Μνήμη παρούσα, θαλερή κι όχι σακάτισσα.
Αρτιμελής, όχι παραμορφωμένη.
Ατόφια, χωρίς τρύπες και μπαλώματα.
Ιερή και αγία
Περπάτημα στο χρόνο.
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Αποκρυστάλλωση του συναισθήματος, της αγωνίας και του αγώνα:
να λευτερωθούμε,
να ‘ρθουμε σε επαφή με τον πολιτισμό,
«να φάμε καθάριο ψωμάκ’».
Τιτάνειος ο αγώνας, ποτάμια το αίμα, κυβικά ο ιδρώτας.
Με όνειρο, όμως, και τόλμη, τραγούδι και προσμονή για μια πατρίδα ελεύθερη και προκομμένη.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΗΠΕΙΡΟΣ
Ήπειρος
ΕΝΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΚΟΥΓΚΙ
ΤΟ ΚΟΥΓΚΙ
Καλόγερε, τι καρτερείς κλεισμένος μες στο Κούγκι;
“Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται”…
Η Μονή Σέλτσου. Απρίλης 1804. Οι Σουλιώτες προτίμησαν το θάνατο και το γκρέμισμα στον Αχελώο από την αιχμαλωσία και την ατίμωση.
ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΝΩΝ 1881
Σ’ όλο τον κόσμο ξαστεριά, σ’ όλο τοντόπο ήλιος
και στα καημένα Γιάννενα όλο καπνόςκι αντάρα.
Είναι τα κλάματα καπνός, το μοιρολόιαντάρα.
Ανάθεμά σας, ‘πιτροπή, και τριςανάθεμά σας,
που βάλατε τα σύνορα στης Πλάκας τογιοφύρι,
και στου Συρράκου το χωριό, στηςΆρτας το γιοφύρι.
Κλαίνε οι χώρες τα χωριά κι όλα ταβιλαέτια.
(Δημοτικό Τραγούδι)
Προσαρτήθηκε, το 1881, στο μικρό ελληνικό κράτος μόνον η Άρτα με τα Τζουμέρκα από την (ενιαία) Ήπειρο. Με σύνορα τον Άραχθο
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΑΡΑΧΘΟΣ
Από το γεφύρι της Άρτας
Το γεφύρι της Πλάκας
Ως το Συρράκο
ΣΥΡΡΑΚΟ (ΠΕΡΙΠΟΥ 1900)
